Army of Lovers

Van Wikipedia

Army of Lovers

Jaren actief	1987 - 2002
Oorsprong	Zweden
Genre(s)	pop
Manager
Andere acts	{{{andere acts}}}
Bezetting
Leden
Zanger	Alexander Bard
Zanger	Jean-Pierre Barda
Zangeres	Camilla "La Camilla" Henemark (tot 1991)
Zangeres	Michaela Dornonville De La Cour (1991-1996)




{{{functie9}}}	{{{lid9}}}
{{{functie10}}}	{{{lid10}}}
{{{functie11}}}	{{{lid11}}}
{{{functie12}}}	{{{lid12}}}
Ex-leden








{{{oudfunctie9}}}	{{{oudlid9}}}
{{{oudfunctie10}}}	{{{oudlid10}}}
{{{oudfunctie11}}}	{{{oudlid11}}}
{{{oudfunctie12}}}	{{{oudlid12}}}
'
IMDb-profiel
Muziekportaal

Army of Lovers was een Zweedse popband, die zich als zeer extravagant en opzettelijk kitscherig profileerde. De band dreef het fenomeen camp op de spits.

Army of Lovers ontstond in 1987 uit de band Barbie; de naam Army of Lovers werd ontleend aan een cultfilm uit de jaren 1970, Armee der Liebenden. De drie oorspronkelijke leden waren Alexander Bard, een in Zuid-Afrika geboren Zweed, Jean-Pierre Barda, een joods Algerijn en Camilla Henemark, bekend als la Camilla, die van gemengd Nigeriaans-Zweedse afkomst was. Later, in 1991, werd la Camilla na een ruzie — volgens Bard omdat ze te veel dronk — door gravin Michaela Dornonville De la Cour vervangen, een afstammelinge van een oude Franse adellijke familie. Echter, in 1996 vonden de andere leden dat Army of Lovers door haar toedoen te serieus was geworden, waarop Henemark werd teruggehaald. In die tijd was de glorie van Army of Lovers evenwel reeds flink aan het tanen. Een occasioneel medewerkster aan de band was de Poolse Domenika Peczynski.

Waar Army of Lovers zich aanvankelijk op de toentertijd gangbare house en hiphop richtte, kwam in hun album Massive Luxury Overdose een experimenteel trekje aan het licht: vermits geen van de leden in feite muzikaal geschoold was, werden alle songs synthetisch op de computer gemaakt. De band stelde zich tot doel zo origineel mogelijk te zijn, en hiertoe vermengden de leden etnische invloeden uit verschillende muziekstijlen. Ondanks enkele wereldhits bleven de meeste nummers uiteindelijk onderaan de charts staan; daarentegen muntte de groep uit in visuele montage, en hun videoclips waren een bont amalgaam van gewaagde en provocatieve excentriciteit, met de nadruk op weelderige kostumering en resoluut overdadige decors. Haar grootste faam beleefde de groep in 1993, toen ze in Volgograd voor een kwart miljoen mensen optrad.

Army of Lovers produceerde vlotte, ietwat oppervlakkige dansmuziek, en werd soms met ABBA vergeleken, waaraan het dan ook een eerbetoon bracht. De groep was behoorlijk populair onder de homoscène, omdat zij veelvuldig van travestie en androgyne kenmerken gebruik maakte en de scheiding tussen seksuele geaardheden ironiseerde; ook voerden de leden campagne voor het homohuwelijk en algemene verdraagzaamheid. Ze verloren evenwel nooit hun gevoel voor zelfspot.

De bekendste hit van Army of Lovers is waarschijnlijk Crucified, een verwijzing naar een Filipijns gebruik waarbij gelovigen zich tijdens de Goede Week laten kruisigen. De excessief decoratieve videoclip werd talloze malen op MTV gespeeld, en het nummer bereikte nummer één in de Verenigde Staten. Deze religieuze symboliek was tevens typerend voor de groep: in een andere hit, Israelism, wordt de joodse cultuur enigszins op de korrel genomen, wat tot een boycot in Israël leidde, hoewel het nummer het daar verre van slecht deed in de hitparades. Ook relatief controversieel was de videoclip voor Lit de parade, waarin de bandleden in een praalbed over een kerkhof trekken.

Medio jaren 1990 waren de nieuwe nummers van Army of Lovers niet meer in staat nog hoge ogen bij het publiek te scoren; ondanks een aantal remixes en heruitgaves, met occasionele reünies, gingen de leden huns weegs. Bard had inmiddels een aantal andere projecten geleid, waaronder Vacuum en Alcazar. Hij schreef een boek over het post-kapitalisme en gaf lezingen als reizend gastprofessor; ook bekeerde hij zich tot het zoroastrianisme. Barda werd hofkapper voor de koningin van Zweden. De andere leden hielden, met wisselend succes, hun eigen mediacarrière overeind. Na 2002 hebben geen activiteiten meer plaatsgevonden.

Het lijkt erop dat Army of Lovers, algemeen genomen, muzikale satire bracht: zij dankten hun roem in de eerste plaats aan hun extravagante voorkomen, en hun soms ongebruikelijke popmuziek, die steeds gemakkelijk in het gehoor lag, profiteerde hiervan. Army of Lovers is stilistisch een (opzettelijk) ultra-decadente voortzetting van de camp-traditie, ofschoon het melodisch hier en daar uit de band springt.