Basversterker
Van Wikipedia
Een basversterker is een elektronisch instrument om het signaal van een elektrische basgitaar, contrabas of akoestische bas te versterken. Omdat het signaal van een bas – meer dan bij andere instrumenten – vooral de lagere tonen van het geluidspectrum betreft, dient een basversterker enkele bijzondere eigenschappen te hebben.
In de eerste plaats is de toonregeling aangepast. Zo liggen de kantelfrequenties van de toonregeleenheden anders dan op bijvoorbeeld een gitaarversterker. Zo liggen de kantelfrequenties van de onderstaande basversterker op 60 Hz (Low), 250 Hz (Low-Mid), 800 Hz (Mid), 2,5 kHz (Mid-High) en 8 kHz (High).
In de tweede plaats dient een basversterker een voeding te hebben die voldoende zwaar is om ook de laagste bastonen zonder problemen weer te geven. Lage tonen vereisen immers veel meer energie dan hoge tonen. Die energie moet de basversterker in staat zijn te leveren.
Een basversterker bestaat uit een voorversterker en een eindversterker. Bij de meeste basversterkers zijn voor- en eindversterker gecombineerd in een kast. Er zijn echter ook losse basvoorversterkers en baseindversterkers in de handel.
Een basversterker wordt aangesloten op een speciale basluidsprekerkast of een aantal basluidsprekerkasten.
Zoals bij gitaarversterkers is ook bij basversterkers de keuze tussen buis en halfgeleider ("transistor"). Vanwege het feit dat veel basversterkers grote vermogens moeten kunnen leveren is de eindversterker meestal van het halfgeleidertype. Grote vermogens van bijvoorbeeld 400 Watt zijn ook met buizen mogelijk, maar dergelijke versterkers worden nagenoeg ontilbaar.
De halfgeleider eindversterker wordt dan vaak gekoppeld aan een buizen voorversterker vanwege de bijzondere eigenschappen van de buis, die ook door bassisten gewaardeerd worden. Een dergelijke koppeling van buizen voorversterker en halfgeleider eindversterker wordt een hybride versterker genoemd. Maar er zijn ook veel “all-transistor” basversterkers in de handel, die meestal wat goedkoper zijn.
