Benitoiet
Van Wikipedia
| Benitoiet | |
|---|---|
| Mineraal | |
| Chemische formule | BaTi(Si3O9) |
| Kristalvorm | hexagonaal |
| Kleur | blauw, glauwgrijs, kleurloos |
| Streepkleur | wit |
| Hardheid | 6 - 7 |
| Glans | glasglans |
| Kristaloptiek | |
| Brekingsindices | Ne 1,800 tot 1,804, No 1,756 - 1,757 |
| Dubbelbreking | 0,047 |
| Dispersie | 0,044 |
| Fluorescentie | sterk blauw |
| Luminescentie | intensief blauw |
| Pleochroïsme | sterk dichroisme |
| Overige eigenschappen | |
| Veredeling | niet bekend |
| Bijzondere kenmerken | geen |
Het mineraal benitoiet is een barium-titanium-silicaat met de chemische formule BaTiSi3O9. Het behoort tot de cyclosilicaten.
Inhoud |
[bewerk] Naamgeving
Het mineraal benitoiet is genoemd naar de eerste vindplaats in 1907 in het gebied van San Benito Country Californië, waar het mineraal voor het eerst beschreven werd.
[bewerk] Eigenschappen
Het doorzichtig tot doorschijnend kleurloze, witte, roze, paarse of blauwe benitoiet heeft een glasglans, een witte streepkleur en een slechte splijting volgens het kristalvlak [1011]. De gemiddelde dichtheid is 3,6 en de hardheid is 6 tot 6,5. Het kristalstelsel is hexagonaal en het mineraal is niet radioactief.
[bewerk] Voorkomen
Het zeldzame benitoiet komt voor in natroliet-aders die serpentijn-houdende groenschisten doorsnijden. De typelocatie is de Benitoiet edelsteen mijn langs de San Benito rivier in Californië, Verenigde Staten, het vormt 1 cm grote kristallen. Een anderen vindplaats van benitoieten van edelsteenkwaliteit is Nieuw-Zeeland. In de collectie van het Smithsonian Institute in Washington D.C. bevindt zich een geslepen steen van 7,80 karaat.
[bewerk] Bewerking
[bewerk] Vergelijkbare mineralen
Saffier, cordieriet, indigoliet.
[bewerk] Imitaties
Geen
[bewerk] Determinatie
Hardheid, soortelijk gewicht, optisch.
[bewerk] Aanbeveling
Vermijd grote temperatuurschommelingen, nooit met stoom reinigen; ultrasoon geluid is riskant.
