Bram Peper
Van Wikipedia
Abraham (Bram) Peper (Haarlem, 13 februari 1940) is een Nederlands politicus en bestuurder. Hij was burgemeester van Rotterdam en Nederlands minister van Binnenlandse Zaken. Hij was lid van de PvdA.
Peper werd geboren te Haarlem, als zoon van een metaalbewerker. Hij volgde de HBS-B, en was van zijn zeventiende tot zijn drieëntwintigste semi-prof voetballer bij Racing Club Heemstede. In die periode werd hij ook voor het Nederlands elftal geselecteerd. Hij studeerde sociale wetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam. In 1965 zette hij zijn studie voort aan de Noorse Universiteit te Oslo. Hij promoveerde in 1972 in politieke en sociale wetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam.
Op 18 maart 1982 werd hij benoemd als burgemeester van Rotterdam. Hij was toen 42 jaar en was daarmee een van de jongste burgemeesters. Twee jaar later - juni 1984 - verscheen in het tijdschrift Vrij Nederland een geruchtmakend interview door Ischa Meijer, waarin Peper en zijn toenmalige echtgenote zich volledig lieten gaan. Er volgde een scheiding en een periode van fors alcoholmisbruik.
Na deze crisis, en een wat stroef begin van zijn burgemeesterschap, kende Peper een zekere bloeitijd. De wederopbouw van Rotterdam naderde de voltooiing. Eind jaren tachtig werden als sluitstuk de lege plekken aan het Weena opgevuld met machtige wolkenkrabbers, waardoor Rotterdam een geheel nieuwe skyline kreeg.
In 1991 krijgt hij een relatie met Neelie Kroes, toen nog bekend als Neelie Smit-Kroes, de voormalige minister van Verkeer en Waterstaat.
De tweede helft van zijn tijd als burgemeester van Rotterdam ging het Peper minder vlot af. Hij kwam weliswaar nog als winnaar uit de bus in zijn strijd tegen dominee Hans Visser en de perikelen rond Perron Nul, maar het fiasco van de viering van het 650-jarig bestaan van de stad was al minder.
Erger werd het toen Peper in 1995 een gevoelige nederlaag leed in het referendum over de opdeling van de stad ten gunste van een nieuw te vormen stadsprovincie. Bijna 90 procent van de stemmers verwierp het plan, waarna het wetsvoorstel stilletjes werd ingetrokken (zie ook het artikel over de geschiedenis van Rotterdam).
Vanaf 3 augustus 1998 was Peper minister van Binnenlandse Zaken van het Kabinet Kok II. Bij zijn afscheid als burgemeester ontving hij de Van Oldenbarnevelt-penning van de gemeente Rotterdam. Vanaf september 1999 verschenen in de media echter diverse berichten over Pepers declaraties uit zijn burgemeestersperiode die niet correct zouden zijn geweest, een geheim burgemeesterspotje waaruit onterechte betalingen zouden zijn verricht, privé-gebruik van het schip de Nieuwe Maze, en horkerig gedrag tegenover personeel. Het werd duidelijk dat Peper in zijn laatste jaren als burgemeester weinig vrienden had gemaakt op het stadhuis in Rotterdam.
13 maart 2000 trad hij af als minister, volgens eigen zeggen om zich beter tegen de aantijgingen te kunnen verweren. Op 15 maart 2000 maakt Peper zijn declaraties openbaar via Internet.
Per 1 mei 2002 werd hij benoemd tot hoogleraar Public Management aan Universiteit Nyenrode te Breukelen.
Begin 2003 werd bekend dat Peper en Kroes na 12 jaar gescheiden leefden. In oktober van dat jaar maakte Peper bekend in 2006 als gekozen burgemeester in Rotterdam te willen terugkeren.
Eind mei 2004 nam Peper ontslag bij Nyenrode. Opnieuw was een declaratie de aanleiding. De directie van Nyenrode weigerde een driedaagse studiereis naar de Europese Unie in Brussel te vergoeden. Deze reis wilde hij maken met zijn studenten.
[bewerk] Bijzonderheid
Sinds 1987 correspondeerde Peper 15 jaar met de Nederlandse schrijver Gerard Reve.
[bewerk] Bibliografie (selectie)
- Een dolend land: Over de politieke architectuur van Nederland
- Over klefheid en lafheid: Waarheidsvinding, personalisme en consumentisme
- Vorming van welzijnsbeleid: Evolutie en evaluatie van het opbouwwerk (proefschrift), 1972
| Voorganger: André van der Louw |
Burgemeester van Rotterdam 1982-1998 |
Opvolger: Ivo Opstelten |
| Voorganger: Hans Dijkstal |
Minister van Binnenlandse Zaken 1998-2000 |
Opvolger: Roger van Boxtel |
