Brinellhardheid
Van Wikipedia
De hardheid volgens Brinell, ook wel Brinellhardheid, is een maat om de hardheid van een materiaal mee uit te drukken. De maat is vernoemd naar Johan August Brinell in 1900, en was de eerste wijd gebruikte hardheidsmaat in de metallurgie.
[bewerk] Methode
Bij de hardheidsmeting volgens Brinell wordt een kogel in het te testen materiaal gedrukt. Deze geharde stalen (of soms wolfraamcarbiden) kogel heeft meestal een diameter van 10.00 mm. Ook wordt er gemeten met kogels waarvan de diameter 5, 2 of 1 mm is. De keuze van de diameter is afhankelijk van het type materiaal wat je wilt meten. In principe geldt, hoe harder het materiaal des te kleiner de kogel. De kracht waarmee gedrukt wordt, kan ingesteld worden afhankelijk van het te onderzoeken materiaal. De grootte van de indrukking is een maat voor de hardheid van het materiaal. De diameter van de indrukking wordt met behulp van een formule omgerekend tot een getal dat de "Hardheid volgens Brinell" (HB) wordt genoemd:
met
- HB : hardheid volgens Brinell (dimensieloos)
- D : diameter van de kogel (mm)
- d1 en d2 : twee loodrechte metingen van de diameter van afdruk (mm)
- h : diepte (mm)
- F : kracht (N)
- g : gravitatie (aardversnelling)
[bewerk] Testbare materialen
Het materiaaloppervlak moet vlak en schoon zijn. Verder moet de dikte voldoende zijn zodat het materiaal niet vervormd wordt door de kogel; in de praktijk moet de dikte meer zijn dan 8× de diepte h van de indruk.
[bewerk] Normen
- Europese normen en ISO: EN ISO 6506-1; EN ISO 6506-2; EN ISO 6506-3 (dit voor metalen)
- Amerikaanse ASTM-normen: ASTM E10
