Carel Hacquart
Van Wikipedia
Carel Hacquart (Brugge, ca. 1640 – ca. 1701) was een Nederlands componist. Hij is de broer van de minder bekende Philip Hacquart
Carel of Carolus Hacquart moet rond 1670 uit de Zuidelijke Nederlanden naar Amsterdam zijn getrokken, waar hij zich vestigde als vrij kunstenaar. Hij verruilde zijn werkterrein in 1679 voor Den Haag, waar hij les gaf en concerten organiseerde met steun van de bejaarde Constantijn Huygens, uit wiens briefwisseling valt op te maken dat hij Hacquart bij stadhouder Prins Maurits heeft aanbevolen. Voor zijn dagelijks levensonderhoud gaf hij les aan veel gegoede patriciërs als burgemeesters, advocaten en andere notabelen die in hun vrije tijd muziek maakten. In 1686 droeg Hacquart aan twee van deze leerlingen, de advocaten Pittenius en Kuysten, twaalf suites op. Deze konden worden uitgevoerd op één gamba, op twee gamba’s of door een gamba met continuobegeleiding. Over de periode na 1686 is niet veel bekend; op grond van de mogelijke identificatie met een persoon met een verwante naam, wordt vermoed dat hij naar Engeland getrokken is.
Van Hacquart zijn vier collecties muziek overgeleverd:
- een bundel motetten getiteld Cantiones sacrae uit 1674,
- een bundel strijkerssonates getiteld Harmonia parnassia uit 1686,
- een bundel suites voor viola da gamba getiteld Chelys uit 1686,
- een herdersspel, De Triomfeerende Min op een tekst van Dirk Buysero, geschreven naar aanleiding van de Vrede van Nijmegen (1678).
[bewerk] Externe links
| Bronnen en referenties: |
