Chaldeeën
Van Wikipedia
De Chaldeeën waren een Semitisch volk in de oudheid.
Zij maakten deel uit van de Aramese stammen die rond het begin van het eerste millennium v. Chr. vanuit de Syrische woestijn het stroomgebied van de Eufraat begonnen binnen te dringen. In eerste instantie was het Assyrië dat hun het hoofd moest bieden en dit koninkrijk wist zich maar met moeite staande te houden. De Chaldeeën trokken daarop verder naar het zuiden waar een vrij zwak Babylonisch koninkrijk lag waar zij zich vestigden. Spoedig begonnen zij er een belangrijke rol in de politiek te spelen, hoewel de preciese toedracht daarvan niet goed duidelijk is: hun komst luidde een donkere tijd in waaruit niet veel bekend is. Assyrië wist zich te herstellen en domineerde geruime tijd het zuiden totdat in (626 v. Chr.) een van oorsprong Chaldeeuws vorstenhuis het Assyrische juk wist af te schudden en de bloeitijd van het Neo-Babylonische rijk begon.
In beide delen van het Tweestromenland was de invloed van de Aramese stammen groot. De oorspronkelijk Oostsemitische Akkadische taal werd bijvoorbeeld geleidelijk verdrongen door het Westsemitische Aramees en ook het spijkerschrift waarin het Akkadisch geschreven werd moest het geleidelijk afleggen tegen het veel praktischere Aramese alfabetische schrift.
