Christoffelsymbolen
Van Wikipedia
Christoffelsymbolen zijn wiskundige functies die optreden bij de studie van gekromde ruimten. Ze geven informatie over de mate en wijze van kromming, en kunnen in het bijzonder aangeven of een ruimte lokaal vlak, is, t.t.z. isometrisch met een deel van de Euclidische ruimte.
Ze zijn genoemd naar Elwin Bruno Christoffel, die hen voor het eerst expliciet bestudeerde. Ze zijn echter ook aanwezig in het oorspronkelijke werk van Bernhard Riemann.
[bewerk] Definitie
Zij (M,g) een n-dimensionale Riemann-variëteit. Beschouw een kaart waarvan de inverse in een omgeving V van een punt p weergegeven wordt door de coördinaatfuncties
. Noteer gij voor de componenten van de metrische tensor g ten opzichte van de duale basis
, en gkl voor de omgekeerde matrix.
De Christoffelsymbolen van de eerste soort zijn de volgende n3 functies van V naar (voor
):
De Christoffelsymbolen van de tweede soort ontstaan door combinatie met de duale van de metrische tensor:
Het somteken mag weggelaten worden als we de Einstein-sommatieconventie hanteren.
[bewerk] Elementaire eigenschappen
Beide soorten Christoffelsymbolen zijn symmetrisch in de indices i en j.
Als de componenten van de metrische tensor constant zijn (in een omgeving van p), dan zijn de Christoffelsymbolen nul.
[bewerk] Coördinatentransformatie
De precieze waarde van deze functies hangt sterk af van de gegeven kaart. Als we beschikken over een tweede kaart rond p, en we drukken g uit ten opzichte van de basisvectoren die bij de nieuwe coördinaten yα horen, dan verkrijgen we nieuwe functies [αβ,δ]' en . Het verband, bijvoorbeeld tussen de symbolen van de tweede soort, luidt (met sommatieconventie):
De aanwezigheid van de tweede term, die zeker niet altijd nul is, betekent dat de Christoffelsymbolen niet tensorieel zijn: hun componenten transformeren niet als de componenten van een derderangstensor.