Cornelis Evertsen de Oude
Van Wikipedia
Cornelis Evertsen de Oude (4 augustus 1610 - 11 juni 1666) was een Nederlands admiraal uit de zeventiende eeuw.
Kees Evertsen was de jongste zoon van commandeur Johan Evertsen (de zoon van de watergeus Evert Heindricxzen, die wij nu kennen onder de naam Jan de Kapitein). Bij de dood van zijn vader in 1617 werden alle diens zoons door de Admiraliteit van Zeeland benoemd in de rang van luitenant, ook het jonge Keesje. In 1626 ging hij in werkelijke zeedienst, eerst als kaper (toen een eerzaam beroep) en vanaf 25 augustus 1636 als kapitein. In de Slag bij Duins in 1639 enterde hij een galjoen.
Tijdens de Eerste Engels-Nederlandse Oorlog had hij de functie van commandeur en vanaf 1 mei 1652 de tijdelijke rang van schout-bij-nacht. In de afsluitende Slag bij Ter Heijde (1653) zonk zijn schip en hijzelf, zwaargewond geraakt, werd voor drie maanden krijgsgevangen. Op 14 maart 1654 werd hij vast tot schout-bij-nacht benoemd. In 1659, tijdens de Vierde Noordse Oorlog, was Kees Evertsen onderbevelhebber onder Michiel de Ruyter en heroverde Nyborg op de Zweden. Van midden 1661 tot januari 1663 was hij Derde Persoon (derde in bevelshiërarchie) onder De Ruyter in de Middellandse-zeevloot tijdens diens acties tegen Tunis en Algiers. Kees Evertsen was een huisvriend van De Ruyter.
In de aanloop naar de Tweede Engels-Nederlandse Oorlog werd hij op 16 december 1664 benoemd tot viceadmiraal bij de Admiraliteit van Zeeland. Na de Slag bij Lowestoft werd hij op 15 juli 1665 luitenant-admiraal in plaats van zijn oudere broer Johan Evertsen die in de publieke opinie ten onrechte de schuld kreeg voor die nederlaag. Op 11 juni 1666, de eerste dag van de Vierdaagse Zeeslag, sneuvelde hij op het schip van zijn zoon en dus ook vlaggekapitein Cornelis Evertsen de Jongste. Hij viel de Henry aan en zette dit schip in lichterlaaie met een brander; toen hij Rear-Admiral Harman aanbood zich over te geven, weigerde deze, bluste het vuur en ontsnapte waarbij een laatste schot gelost werd dat admiraal Evertsen doormiddenschoot.
Uiteindelijk werd Kees samen met zijn broer Jan begraven in de Oude Kerk te Middelburg, waar hun gezamenlijke praalgraf, dat pas na jarenlange ruzie tussen de familie en de admiraliteit tot stand kwam, nog steeds te zien is. Kees had uit een eerste huwelijk acht kinderen en hertrouwde in 1659. Hij liet 45.000 guldens na. Behalve zijn naamgenoot had hij nog een andere jongere zoon, Geleyn Evertsen, beiden zouden ook luitenant-admiraal worden. Alle drie de Evertsen van deze tak stonden bekend om hun stugge en opvliegende karakter.
Zie ook:
|
|
 |
|---|---|
