Culpa in causa
Van Wikipedia
Culpa in causa, ook wel dolus in causa genoemd, is een definitie die in het strafrecht wordt gebruikt om de situatie aan te duiden waarbij iemand door zijn eigen schuld (culpa) of opzet (dolus) in een situatie komt waaruit een strafbaar feit voortvloeit.
Een bekend voorbeeld is een drugsverslaafde die onder invloed van drugs op pad gaat en in een situatie terecht komt die door zijn roes bedreigend lijkt. Wanneer hij vervolgens een strafbaar feit pleegt, bijvoorbeeld mishandeling of doodslag, dan kan hij zich niet beroepen op het feit dat hij zijn eigen handelen als gevolg van zijn roes niet in de hand had. Een ander voorbeeld is het dronken of roekeloos rijden; onder omstandigheden kan dat zo onverantwoord gebeuren, dat de bestuurder had moeten weten dat hij daarmee het aanmerkelijke risico aanvaardde een ongeluk te veroorzaken. Dat werd bijvoorbeeld ook duidelijk in het zgn. Porsche-arrest van de Hoge Raad.
Culpa in causa is een toets die vaak vooraf gaat aan het vaststellen van noodweer(-exces). Culpa in causa kan een succesvol beroep op noodweer(-exces) mogelijk frustreren. Het is daarbij overigens niet gezegd dat culpa in causa altijd een beroep op een strafuitsluitingsgrond verhindert; de mate van eigen schuld wordt daarom door de rechter pas getoetst na het behandelen van het beroep op bv. noodweer. Culpa in causa speelt ook een rol bij diverse andere strafuitsluitingsgronden, zoals noodtoestand en psychische overmacht.
