Deconstructie
Van Wikipedia
Deconstructie is een filosofisch begrip dat zijn ontstaan vindt in de jaren 60 van de 20e eeuw. Het is een reactie op het Structuralisme, dat in de eerste helft van de 20e eeuw dominant was geweest in taalkunde, antropologie en literaire kritiek. De Frans-Algerijnse denker Jacques Derrida legt de basis van het begrip "deconstructie" in onder meer La Voix et le Phénomène (1967) en La Dissémination (1972).
Derrida's gedachtegang achter deconstructie is dat men de westerse metafysica kan blootleggen door het 'deconstrueren' van de logica ervan. Deconstructie is echter niet zozeer een methode, maar een tekst 'deconstrueert zichzelf', door zijn interne logica. In literaire of filosofische teksten vindt men (schijnbare) tegenstellingen en tegenstrijdigheden, en het deconstrueren van de tekst laat zien in welke mate deze tegengestelde begrippen vervlochten zijn.
In de jaren '70 kregen Derrida's ideeën navolging in de architectuur- en designstroming het deconstructivisme. Ook in de sociale wetenschappen en in de literaire kritiek hebben ze grote invloed.
