Diglossie

Van Wikipedia

Diglossie is een vorm van maatschappelijke tweetaligheid waarbij twee variëteiten elk in duidelijk afgebakende leefsituaties worden gebruikt.

In een enge definitie van 'diglossie' onderscheidt men in diglossische gemeenschappen een 'hoge' (H) en een 'lage' (L) variëteit. Zo zijn veel streken in Nederland en Vlaanderen diglossisch: in informele contacten tussen bekenden wordt dialect gebruikt, in formelere situaties of in de omgang met vreemden wordt voor het Nederlands gekozen.

Het begrip 'diglossie' komtvan het Griekse 'di-glossia', twee-taligheid. Het werd geïntroduceerd door de taalkundige C.A. Ferguson. Ferguson vond diglossische situaties in onder andere Marokko, waar het Klassiek Arabisch de H-functies vervult en de Marokkaans-Arabische omgangstaal de L-functies, en in Paraguay, waar het Spaans de H- en het Guaraní de L-functies vervult.

Een duidelijke situatie van diglossie deed zich tot 1974 voor in Griekenland (zie: katharevousa en dimotiki).

Het Duitstalige deel van Zwitserland is ook een typisch voorbeeld. In geschrifte wordt Hoogduits gebruikt (vaak "Schriftdeutsch" genoemd), terwijl in de dagelijkse omgang vrijwel uitsluitend de verschillende dialecten van het sterk daarvan afwijkende Zwitserduits worden gebruikt.

[bewerk] Ontsporing

Indien diglossie ontaardt door een politiek of sociaal-economisch conflict, ontspoort het en geeft het aanleiding tot taalracisme.