Drukcabine

Van Wikipedia

Een drukcabine wordt in de lucht- en ruimtevaarttechniek gebruikt om de heersende luchtdruk in een verblijfsruimte te controleren door middel van compressoren die lucht van buiten comprimeren en daarna de cabine invoeren. Dit is noodzakelijk bij vluchten die plaatsvinden boven de 8000 voet (2,5 km), aangezien de luchtdruk in de atmosfeer boven die hoogte voor mensen te laag is om voldoende zuurstof op te kunnen nemen, met als gevolg hoogteziekte en uiteindelijk hypoxie.

De druk in de cabine wordt niet op 1 atmosfeer gehouden, omdat dit een veel te grote ballast op de cabine en het systeem zou hebben en het ook veel kracht van de motoren zou vergen, zodat de prestaties van het vliegtuig dalen.

Bij het wegvallen van de cabinedruk van een vliegtuig op grote hoogte, bijvoorbeeld op 40.000 voet (12 km), zal men na reeds 15-20 seconden ("Time of Useful Consciousness") niet meer normaal kunnen functioneren.

Het systeem dat voor de cabinedruk zorgt, het ECS ('Environmental Control System'), zorgt tevens voor ventilatie en verwarming van de cabine.

Het eerste vliegtuig wat gebruik maakte van een drukcabine was de B-29 Superfortress.