Edward de Zwarte Prins
Van Wikipedia
Edward van Woodstock, Prins van Wales (15 juni 1330 – 8 juni 1376), bijgenaamd de Zwarte Prins, was de zoon van Edward III van Engeland.
Zijn bijnaam heeft hij waarschijnlijk te danken aan de kleur van zijn wapenuitrusting. Hij had ook een slogan van een Oud-Vlaamse oorsprong "Ick Dyen" (Ik Dien) in zijn wapen. Vermoedelijk had hij in Vlaanderen verbleven, want Vlaanderen vocht mee met de Engelsen, tegen de dreigende Franse bezetting. Hij is nooit Edward IV geworden omdat hij eerder stierf dan zijn vader en dus nooit koning werd. Hij was naast Prins van Wales ook Hertog van Guyenne. Als zodanig was hij leenplichtig aan de Franse koning.
De meningen over de verdiensten van de prins zijn zeer verdeeld. Bij de ridders in zijn tijd was Edward zeer geliefd; Chandos Herald sprak over 's-prinsen bestuur in Zuid-Frankrijk als "zeven jaren van vreugde, vrede en plezier" terwijl de prins in werkelijkheid een verkwistend schrikbewind had gevoerd. De prins liet het platteland verwoesten door zijn soldaten en legde zware belastingen op om een enorme hofhouding en een dagelijkse tafel voor 400 gasten te onderhouden. In 1367 kwamen de edelen van Gascogne tegen hem en zijn belastingen in opstand.De prins was een toonbeeld van ridderlijk gedrag maar had voor behoorlijk bestuur, economie of mensen buiten zijn eigen klasse, de ridderstand, geen oog.
Hij stond in zijn tijd bekend als een zeer kundig veldheer. Zijn eerste overwinning haalde hij op 16-jarige leeftijd in de Slag bij Crécy. In de Slag bij Poitiers, 10 jaar later, wist hij de Franse koning Jan II gevangen te nemen. In 1362 werd hij Hertog van Aquitaine. Hij was niet geliefd vanwege de zware belastingen die hij hief. De stad Limoges kwam daarom in 1370 tegen hem in opstand. Na deze opstand onderdrukt te hebben, liet hij 3000 mannen doden om een voorbeeld te stellen.
Edward stierf aan dysenterie en de gevolgen van een ontstoken wond, die hij opliep in een veldtocht in Spanje. Zijn zoon Richard II volgde Edward III op.
