Elasticiteit (algemeen)
Van Wikipedia
In algemene zin betekent elasticiteit : 1/ het vermogen van een nieuwe toestand om tot de oude toestand terug te keren ; 2/ de meetbare maat van dat vermogen ;
In deze zin is elasticiteit onderhevig aan relativiteit. Eerst moet een verandering worden waargenomen. Dan moet een keuze worden gemaakt tussen welke de oude en welke de nieuwe toestand is, d.i. de keuze van de fase. De toestand hoeft geen materiële zaken te betreffen. Elasticiteit is een abstract begrip. Elk waarneembaar proces leent zich tot duiding van haar elasticiteit.
Ze kan maatschappelijke situaties betreffen, en is dan een begrip uit de sociologie. Ze kan de verandering van een bepaalde nomenclatuur of wetgeving betreffen, onder druk van maatschappelijke incidenten. Het herstel van een voorwerp in zijn aanvankelijke vorm kan worden gemeten.
Bijvoorbeeld kan de herleiding worden beschouwd van nieuwe jeugdbeschermingswetgeving, die onder druk van de publieke opinie eerder werd aangepast als reactie op bepaalde incidenten. Ook kan de verandering van een geneeskundige nomenclatuur worden onderzocht, die werd gewijzigd onder druk van individuele schrijnende situaties. Ook kan bijvoorbeeld de evolutie van de gemiddelde leeftijd van een beroepsgroep worden beschouwd.
Het proces én de fase, kunnen objectief of subjectief zijn. Het is objectief als het door iedereen op gelijke wijze wordt waargenomen. Het is subjectief als het door één individuele waarnemer of groep op een bepaalde manier wordt waargenomen.
Bijvoorbeeld : Een objectief proces is de opwarming van de aarde. Een objectieve fase is een bepaalde tijd. Een subjectief proces is een gevoel van tevredenheid. Een subjectieve fase is de ervaring van een bepaalde gebeurtenis.
De omschrijving van de toestanden heeft gevolgen voor de meetbaarheid en de meting. Wanneer een verandering van toestand meetbaar wordt uitgedrukt, kan de elasticiteit volgens de wetten van de statistiek worden bekeken.
