Gouden kortneusbuideldas
Van Wikipedia
| Gouden kortneusbuideldas IUCN-status: Kwetsbaar[1] |
|||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
|
|||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Isoodon auratus (Ramsay, 1887) |
De gouden kortneusbuideldas (Isoodon auratus) is een buideldas uit het geslacht der kortneusbuideldassen (Isoodon) die voorkomt op de eilanden Augustus Island, Barrow Island en Middle Island voor de noordwestkust van West-Australië (ondersoort barrowensis Thomas, 1901), in graslanden in het westen van de Kimberley (noordoostelijk West-Australië) (ondersoort auratus Ramsay, 1887) en op Marchinbar Island in het Noordelijk Territorium (ondersoort arnhemensis Lyne & Mort, 1981). Vroeger kwam de soort voor in allerlei droge habitats in Noord- en Midden-Australië, maar daar is hij nu uitgestorven. De drie ondersoorten verschillen sterk en worden soms als aparte soorten gezien, maar anderen zien de gouden en de gewone kortneusbuideldas (I. obesulus) niet als aparte soorten, maar als verschillende vormen van dezelfde soort.
De gouden kortneusbuideldas is de kleinste buideldas. De bovenkant van het lichaam is goudbruin, de flanken roestkleurig en de onderkant lichtgeel. De oren en ogen zijn klein. De kop-romplengte bedraagt 190 tot 290 mm, de staartlengte 85 tot 120 mm en het gewicht 250 tot 650 g.
Dit solitaire dier is 's nachts actief, leeft op de grond en eet onder andere geleedpotigen, die hij uit de bodem opgraaft. Het dier bouwt een nest van gras in dichte vegetatie. Er worden het hele jaar door jongen geboren, maar vooral als het geregend heeft.
| {{{afb_links}}} | Soorten van kortneusbuideldassen (Isoodon) | {{{afb_rechts}}} |
|---|---|---|
|
Gouden kortneusbuideldas (Isoodon auratus) - Grote kortneusbuideldas (Isoodon macrourus) - Gewone kortneusbuideldas (Isoodon obesulus) |
[bewerk] Literatuur
- Groves, C.P. 2005. Order Peramelemorphia. Pp. 38-42 in Wilson, D.E. & Reeder, D.M. (eds.). Mammal Species of the World: A taxonomic and geographic reference. 3rd ed. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, Vol. 1: pp. i-xxxv+1-743; Vol. 2: pp. i-xvii+745-2142. ISBN 0 8018 8221 4
- Menkhorst, P. & Knight, F. 2001. A Field Guide to the Mammals of Australia. South Melbourne: Oxford University Press, x+269 pp. ISBN 0 19 550870 X
