Grafsignalisatie
Van Wikipedia
Grafsignalisatie kan vergeleken worden met het Engels: grave markers. Er zijn verschillende vormen:
- op een bekende plaats, b.v. onder een boom (bv. in Congo)
- door een aangeplante boom (bv. in IJsland)
- als apart perceel, voor één graf, of voor één familie
- op begraafplaatsen, kerkhoven, in kerken: de onderscheiden graven krijgen elk een eigen signalisatie
Van dit laatste geval gegevens bekend uit de geschiedenis van de steenbewerkingsindustrie, die vooral tot 1800 op de lokale geologische gegevens berustte. Deze industrie kende, overeenkomstig de verschillende sociale standen waarvoor de producten bestemd waren, eigen "sociale" lagen:
- koningen, bisschoppen, voor hen kwamen "kunstwerken" in aanmerking (voorbeelden: Dijon, Saint-0mer)
- "eenvoudigere" burgers kregen eenvoudiger handgemaakte grafwerken ("artisanaat") (voorbeeld: de grafkruisen in Maaslandse paleozoïsche kalksteen).
Tussen "kunst" en "artisanaat" in is het omvangrijk werk te plaatsen van de grafplaten in Doornikse steen, die tot in Scandinavië afzet vond.
