Hard bop
Van Wikipedia
Hard bop is een jazzstijl die in het verlengde ligt van de bebop (of "bop") muziek. Hard bop vermengd invloeden uit rhythm and blues, gospelmuziek en blues, vooral dan in de saxofoon- en pianopartijen.
Als gevolg van de rol die virtuozen zoals Charles Mingus en Ray Brown speelden in de ontwikkeling van dit genre, werden de baspartijen meer gevarieerd dan in de bebop. De bedoeling van Hard Bop was deels om toegankelijker te zijn voor een publiek dat bebop niet kende, of niet echt open stond voor bebop. De Amerikaanse auteur David H. Rosenthal stelde in zijn boek Hard Bop dat het genre grotendeels natuurlijk voortkwam uit een generatie zwarte Amerikaanse muzikanten die opgroeiden in een periode waarin bop en rhythm and blues dominante vormen van zwarte Amerikaanse muziek waren. Prominente jazzmuzikanten zoals Tadd Dameron waren actief in beide genres.
Bekende voorbeelden van hard bop muzikanten zijn Cannonball Adderley, Art Blakey, Clifford Brown, Donald Byrd, Sonny Clark, John Coltrane, Lou Donaldson, Miles Davis, Kenny Drew, Benny Golson, Dexter Gordon, Joe Henderson, Andrew Hill, Freddie Hubbard, Jackie McLean, Charles Mingus, Blue Mitchell, Hank Mobley, Thelonious Monk, Lee Morgan, Sonny Rollins en Horace Silver.
Hard bop werd ontwikkeld tijdens de jaren vijftig en zestig en was ook het meest populair tijdens die periode. Niettemin blijven hard bop muzikanten, en elementen van het genre, populair in de jazz.
Soul jazz ontstond uit de hard bop.
[bewerk] Andere hard bop muzikanten
[bewerk] Externe link
| {{{afb_links}}} | Jazz | {{{afb_rechts}}} |  |
|---|---|---|---|
|
Jazzmusici · Jazzband · Jazzalbum · Jazznummer - Jazzstijl · Jazzmuziektheorie |
