Hardoen
Van Wikipedia
| Hardoen | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
|
|||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Laudakia stellio Linnaeus, 1758 |
De hardoen (Laudakia stellio) is een hagedis uit de familie van agamen (Agamidae). De verouderde, maar nog veel gebruikte wetenschappelijke benaming is Agama stellio.
[bewerk] Beschrijving
De kleur van de hardoen is bruingrijs tot bijna zwart, met onregelmatige lichtere vlekken op de rug en staart, maar vooral op de kop van de mannetjes. Op de rug bevindt zich een lichtere bandering en rijen stekelachtige knobbels, die bij oudere exemplaren vervagen. De kop is relatief groot en de schubbenrijen op de staart zijn sterk gekield en lijken op stekels. Het lichaam is sterk afgeplat en heeft een duidelijke hals. De maximale lengte is ongeveer 40 centimeter waarvan bijna de helft staart.
[bewerk] Algemeen
Hardoens komen in Europa voor in Griekenland, en verder in grote delen van het Midden-Oosten en Egypte. Meestal zitten ze op muren of op boomstammen. Ze zijn overdag actief als de zon schijnt, en jagen op insecten, maar eet ook bloemen en vruchten. Zoals wel meer agamen en ook leguanen kunnen hardoens communiceren door knikkende bewegingen te maken met de kop.
