Honorius II van Monaco
Van Wikipedia
| 1597-1662 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||
| Heer/vorst van Monaco | ||||||
|
||||||
|
Honorius II Grimaldi (24 december 1597 - 10 januari 1662) was van 1604 tot zijn dood heer en later vorst van Monaco. Hij was een zoon van Hercules van Monaco en Maria Landi.
Op zevenjarige leeftijd volgt hij zijn vader op onder regentschap van zijn oom, Frederico Landi, prins van Val di Taro. Landi is bondgenoot en vriend van Spanje en laat het land in 1605 feitelijk bezetten door de Spanjaarden. Het wordt Monegasken verboden een wapen te dragen en de prins wordt met zijn twee zusters naar Milaan overgebracht. De zogenaamde raad van Monaco, een soort parlement, probeert in 1607 de Spaanse macht in te perken, maar Monaco blijft nog tot 1614 bezet, hoewel het land ook daarna sterk onder Spaanse invloed blijft staan.
Vanaf 1612 ondertekent de jonge vorst zijn briefwisseling met de Spaanse regering met vorst van Monaco. Pas in 1633 erkent Spanje Honorius als soeverein prins. Tegelijkertijd krijgt het land muntrecht.
Na zijn meerderjarigheid begint Honorius steeds meer kritiek te uiten op de Spanjaarden. Hij zoekt hiertoe steun bij Frankrijk en vindt gehoor bij koning Lodewijk XIII. Het resulteert in het Verdrag van Péronne. Hiermee komt een eind aan de Spaanse heerschappij en plaatst Monaco zich onder Franse protectie. Frankrijk erkent en garandeert echter de Monegaskische soevereiniteit. Als gevolg van dit verdrag verliest Honorius zijn Spaanse en Italiaanse gebieden, maar wordt hiervoor schadeloos gesteld met het markgraafschap (markizaat) Les Baux en de titel hertog van Valentinois.
Honorius werd door Federico Landi uitgehuwelijkt aan Ippolita Trivulzio, de zuster van zijn zwager. Zij kregen een zoon, Hercules, vader van zijn opvolger Lodewijk I.
