Ine Veen
Van Wikipedia
| Ine Veen |
||
 |
||
| Volledige naam | {{{volledige naam}}} | |
|---|---|---|
| Geboren | 15 december 1937 | |
| Overleden | ||
| Geboorteland | Nederland | |
| {{{extra1label}}} | {{{extra1}}} | |
| {{{extra2label}}} | {{{extra2}}} | |
| {{{extra3label}}} | {{{extra3}}} | |
| IMDb-profiel | ||
|
|
||
Ine Veen (Koog aan de Zaan, 15 december 1937) is een Nederlandse ballerina, fotomodel, mannequin, zangeres, actrice en schilderes.
[bewerk] Biografie
Veen werd geboren uit een relatie van haar moeder met dirigent, componist en schrijver Gerard van Hulst. In de jaren 50 volgde zij de dansopleiding aan de Nel Roos Balletacademie te Amsterdam, en werd vervolgens door Yvonne Georgi gecontracteerd voor het Operaballet van Hannover. Zij danste vooral in Duitsland, maar ook een enkele keer in Nederland, onder andere in L'Italiana in Algheri, waarvoor ze werd uitgeleend aan het gezelschap van het Teatro di Scala di Milano. Met dit gezelschap danste ze in 1955 in Amsterdam en Den Haag, onder regie van Franco Zeffirelli en muzikale leiding van Carlo Maria Giulini. In een aantal opera's en operettes nam zij ook zangpartijen voor haar rekening.
Veen speelde zowel in Nederland als in Duitsland in een fors aantal theaterproducties, waaronder Caesar und Cleopatra, Beatrice, Faust, De Koopman van Venetië en een aantal Tsjechov rollen. In Duitsland speelde ze met Johannes Heesters en Maximiliaan Schell; en in Nederland met grootheden als Ko van Dijk en Mary Dresselhuys. Ze was verbonden aan toneelgroep Ensemble, De Nieuwe Komedie, Het Rotterdams Toneel en De Haagse Komedie.
Eind jaren 80 zette Veen een punt achter haar loopbaan als danseres en actrice, maar was tot 1991 nog regelmatig op de radio te horen in hoorspelen en diverse literaire programma's waar ze gedichten voordroeg. Na model te hebben gestaan voor onder anderen Gerard Hordijk, Adrian Stahlecker, Wim van Beelen, Jean de Blieck, Frans Erkelens en Jean Thomassen, richtte zij zich op de schilderkunst. Zij werkt daarin met bladgoud en halfedelstenen, en heeft een geheel eigen stijl ontwikkeld.
Verder is Veen erg actief voor het welzijn van dieren, en is lid van diverse comitees, zoals Dierenhulp Venezuela. Haar familierelatie (oomzegger) met prof. dr. Johan Willem van Hulst verklaart haar politieke belangstelling, die na de dood van Pim Fortuyn werd aangewakkerd.
Over Veen wordt een biografie geschreven, waarin aandacht wordt besteed aan de 16 opera's en operettes waarin ze zong of danste, de 25 balletten waarin ze was te zien en de 40 toneelrollen in Duitsland.
In 2006 ontving Veen een Koninklijke onderscheiding voor haar verdiensten voor de Nederlandse cultuur, ze werd benoemd tot Ridder in de orde van Oranje-Nassau.
[bewerk] Filmografie
| Filmografie als actrice | |||
| Jaar | Titel | Rol | Opmerkingen |
|---|---|---|---|
| 1970 | De klop op de deur | Eugenie de Montfard | tv-serie |
| 1971 | Blue movie | Julia | |
| 1972 | 'n Zomerzotheid | Ella | |
| 1972 | Chinese Kung Fu against Godfather | vrouwelijke hoofdrol | |
| 1972 | Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen, mijnheer? | Machteld de Morsige | tv-serie |
| 1974 | Dynastie der kleine luyden | Maria van Artevelde | |
| 1976 | A Bridge Too Far | ||
| 1978 | Dagboek van een Herdershond | Huishoudster Angèle | tv-serie |
| 1982 | De Weg | Irene van Swaay | tv-serie |
 Ine Veen (schilderij door Jean Thomassen) |
 Zwarte zwaan met elfje (Ine Veen) |
 Drie ara's (Ine Veen) |
 Anna Pavlova als "de stervende zwaan" (Ine Veen) |
 Ine Veen (links) in Kung Fu against Godfather |
 Ine Veen en Henk van der Meyden |
 Ine Veen geridderd |
