Internationale toegangscode
Van Wikipedia
De internationale toegangscode of het internationaal toegangsnummer is het deel van het telefoonnummer dat gekozen moet worden om aan te geven dat men een telefoonverbinding naar het buitenland wil opbouwen. Daarna kiest men het landnummer en de verdere cijfers. Een internationale toegangscode wordt gebruikt in landen waar vanuit het nationale telefoonnetwerk ook buitenlands telefonieverkeer mogelijk is zonder tussenkomst van een telefonist(e) (IDD: International Direct Dialing). Het internationaal toegangsnummer wordt soms verward met het landnummer. Het landnummer is echter een code die volgt op het internationaal toegangsnummer.
Beschikking 92/264/EEG van de Raad van 11 mei 1992 inzake de harmonisatie van het internationale toegangsnummer voor het telefoonverkeer in de Europese Gemeenschap bepaalt dat de lidstaten het nummer 00 in de openbare telefoonnetten als gestandaardiseerd internationaal toegangsnummer voor het telefoonverkeer invoeren.
Voor internationaal bellen vanuit niet-EU-landen kan een ander internationaal toegangsnummer gelden. Vanuit bijvoorbeeld Amerika is de internationale toegangscode 011.
Voor bellen vanuit het buitenland naar de meeste Europese landen vervalt in het netnummer de eerste nul. Voor bijvoorbeeld Amsterdam wordt dan '20' gebruikt in plaats van '020'. Dit geldt niet voor alle landen; bij bellen naar bijvoorbeeld Italië moet je de nul wel kiezen.
Het internationale toegangsnummer wordt wel verkort weergegeven met een plusteken (+), gevolgd door het landnummer en het netnummer (en abonneenummer) waarbij een eventuele te vervallen 0 tussen haken wordt geplaatst.
Neem als voorbeeld het (fictieve) Amsterdamse nummer 020 1234567. Buiten Nederland is dit nummer bereikbaar via 00 31 20 1234567. Dit wordt ook wel genoteerd als +31 20 1234567, omdat niet ieder land 00 gebruikt als internationaal toegangsnummer. Om gelijktijdig de bereikbaarheid vanuit het binnenland en vanuit het buitenland aan te geven wordt +31(0)20 1234567 genoteerd.
