Jacob Speyer
Van Wikipedia
Jacob Samuel Speyer (20 december 1849 — 2 november 1913) was een Nederlands taalkundige en filoloog.
Speyer werd vooral bekend als onderzoeker, verzorger van tekstuitgaven, en vertaler van het Sanskriet. Hij verkreeg internationale vermaardheid met zijn hoofdwerk Sanskrit syntax (1886).
[bewerk] Biografie
Speyer werd geboren in Amsterdam en studeerde in Amsterdam en Leiden, waar hij in december 1872 promoveerde op een proefschrift over hindoe-geboorterituelen.
In 1877 werd hij benoemd tot lector in het Sanskriet aan de Gemeente-Universiteit Amsterdam, in 1889 tot hoogleraar Latijn aan de Rijksuniversiteit Groningen, en in 1903 tot hoogleraar Sanskriet aan de Rijksuniversiteit Leiden als opvolger van H. Kern.
Speyer schreef en doceerde niet alleen over het Latijn en Sanskriet, maar over een veelheid van onderwerpen op het gebied van de taalkunde, letterkunde, antropologie, filosofie en religie van de klassieke oudheid en de Oriënt. Hij overleed in Leiden.
[bewerk] Bibliografie
Belangrijkste werken:
- Sanskrit Syntax (Leiden, 1886; herdrukt Delhi 1973)
- "Jātakamālā translated from the original Sanskrit" (1893-1894, Tijdschrift voor de Taal-, Land- en Volkenkunde van Nederlandsch-Indië 8 en 10), herdrukt als The sacred books of the Buddhists Vol. 1 (Harvard 1895)
- Vedische und Sanskrit Syntax (Straatsburg, 1896)
- Avadānaśataka: a century of edifying tales belonging to the Hīnayāna (St. Petersburg, 1902-1909)
- Studies about the Kathasāritsāgara (Amsterdam, 1908)
| Bronnen en referenties: |
|
