Jan Willem Buij
Van Wikipedia
Jan Willem Buij (26 februari 1946, Den Haag) is een voormalig tophockeyer, die negentien interlands speelde voor de Nederlandse hockeyploeg.
Buij debuteerde als doelman in het eerste elftal van zijn club EMHC in Eindhoven in 1962 in de beslissende wedstrijd om het landskampioenschap tegen Amsterdam en speelde zijn allerlaatste wedstrijd in EMHC I in 1985. Jarenlang was hij aanvoerder van het eerste elftal.
Tussen 1965 en 1968 was hij lid van de Jong Oranje-selectie en van 1969 tot 1973 maakte hij deel uit van de Nederlandse selectie. In die periode nam hij met Oranje deel aan een vierweekse oefentrip door India, met als afsluiting een zeslandentoernooi (1970) in Bombay. Voorts deed hij mee aan het WK in Barcelona (1971), aan het EK in Brussel (1970), aan een vierweekse oefentrip door Oeganda en Kenia (begin 1972), en was hij lid van de nationale selectie bij de Olympische Spelen in München (1972).
De sportpers besteedde begin jaren zeventig veel aandacht aan de bijzonder felle concurrentiestrijd, die hij uitvocht onder de nationale lat met een andere Eindhovenaar, Maarten Sikking van concurrent HTCC.
In 1973 bedankte hij voor de nationale selectie. In 1968 werd hij gevraagd als lid van de Nederlandsche hockeyclub "De Batavieren".
Buij stond bekend om zijn gave keepers-techniek, zijn prima refelexen, mede opgebouwd in het snelle zaalhockey, zijn 'cirkelbeheersing' en het dikwijls luidkeels leiding geven aan zijn, in die jaren doorgaans zeer hechte, EMHC-verdediging.
Hij was de eerste internationale hockeykeeper, die met een gezichtsmasker en een zogeheten body-protector speelde. Vooral in de stadions in India zorgde dat in 1970 voor veel hilariteit.
