Jan de Quay
Van Wikipedia
Jan Eduard de Quay ('s-Hertogenbosch, 26 augustus 1901 – Beers, 4 juli 1985) was Nederlands minister-president van het Kabinet-De Quay van 1959 tot 1963.
Na het behalen van het diploma gymnasium aan het Jezuïtencollege Sint Willibrord te Katwijk studeerde hij psychologie aan de Rijksuniversiteit Utrecht. Hij behaalde het doctoraalexamen in 1926 en promoveerde in 1927 tot doctor in de letteren en wijsbegeerte (psychologie) op het proefschrift "Het aandeel der sensorische en motorische componenten in het verloop van leer- en arbeidsproces".
In 1928 werd hij benoemd tot lector in de psychotechniek aan de Katholieke Hogeschool Tilburg en in 1933 volgde zijn benoeming tot hoogleraar in de bedrijfsleer en psychotechniek aan dezelfde hogeschool. Tijdens de mobilisatie (1939-1940) was hij in militaire dienst als reserve luitenant. In juli 1940 vormde hij samen met mr. Louis Einthoven en mr. Johannes Linthorst Homan het Driemanschap van de omstreden Nederlandsche Unie. In de zomer van 1940 voert het driemanschap besprekingen met de Mussolini-fascist Arnold Meijer om te komen tot een fusie tussen de Nederlandse Unie en het Nationaal Front, dat kort daarvoor nog Zwart Front heette. Uit de notulen van die besprekingen blijkt dat De Quay zich volkomen eens verklaarde met de opvattingen van Arnold Meijer. Bij die besprekingen verklaarde De Quay zichzelf een tegenstander van de democratie en de vrije economie.
Van mei tot september 1940 was De Quay regeringscommissaris voor de arbeid bij het ministerie van Sociale Zaken. In een radiotoespraak noemde hij het werken in Duitsland "een vaderlandse plicht". Van juli 1942 tot juni 1943 was hij geïnterneerd in Haaren, waarna hij onderdook. Na de bevrijding van het Zuiden werd hij in oktober 1944 voorzitter van het College van Algemene Commissarissen voor Landbouw, Nijverheid en Handel, dat de volkshuishouding weer op gang moest brengen.
Van 5 april tot 23 juni 1945 was hij minister van Oorlog in het Tweede Kabinet-Gerbrandy. Willem Drees wilde De Quay echter niet in zijn kabinetten hebben vanwege diens omstreden oorlogsverleden. Van 1946 tot 1959 was De Quay Commissaris van de Koningin in de provincie Noord-Brabant. Hij was van 19 mei 1959 tot 24 juli 1963 minister-president, minister van Algemene Zaken, in het kabinet dat zijn naam draagt.
Van 1963 tot 1966 en van 1967 tot 1969 was hij voor de KVP lid van de Eerste Kamer der Staten-Generaal. In het Kabinet-Zijlstra was hij van 22 november 1966 tot 5 april 1967 vicepremier en minister van Verkeer en Waterstaat.
Dr. J.E. de Quay overleed op 83-jarige leeftijd te Beers.
{{{afb_links}}} | Zie ook: | {{{afb_rechts}}} | {{{afb_groot}}} |
---|---|---|---|
Portaal: Fascisme en nationaalsocialisme in Nederland · Fascisme in Nederland · Fascisme · Nationaalsocialisme |
Voorganger: J.M. de Booij |
Minister van Oorlog 1945 |
Opvolger: J. Meynen |
Voorganger: J.Th.M. Smits van Oijen |
Commissaris van de Koningin van Noord-Brabant 1946-1959 |
Opvolger: C.N.M. Kortmann |
Voorganger: L.J.M. Beel |
Minister-president 1959-1963 |
Opvolger: V.G.M. Marijnen |
Voorganger: L.J.M. Beel |
Minister van Algemene Zaken 1959-1963 |
Opvolger: V.G.M. Marijnen |
Voorganger: S.J. van den Bergh |
Minister van Defensie (a.i.) 1959 |
Opvolger: S.H. Visser |
Voorganger: J.G. Suurhoff |
Minister van Verkeer en Waterstaat 1966-1967 |
Opvolger: J.A. Bakker |
Bronnen en referenties: |
http://www.minaz.nl - Onder voorwaarde dat de bron wordt vermeld, mogen onderdelen van de inhoud van deze website worden overgenomen |
Categorieën: Minister-president van Nederland | Nederlands minister van Algemene Zaken | Nederlands minister van Defensie | Nederlands minister van Oorlog | Nederlands minister van Verkeer en Waterstaat | Nederlands persoon in de Tweede Wereldoorlog | Commissaris van de Koningin | CDA-politicus | KVP-politicus | Bosschenaar