Van Wikipedia
Johanna I van Napels
| 1326-1382 |
|
| Koningin van Napels |
|
|
| Vader |
Karel van Calabrië |
| Moeder |
Maria van Valois |
|
Johanna I van Anjou (1326-23 juli 1382) was de oudste dochter van hertog Karel van Calabrië, oudste zoon van koning Robert van Napels, en van Maria van Valois. Zij werd koningin na het overlijden van haar grootvader Robert van Napels in 1343. Haar vader was reeds in 1328 gestorven. Om de banden met de Hongaarse tak van de familie aan te halen werd zij uitgehuwelijkt aan de jonge Andreas (1327-1345), broer van koning Lodewijk I van Hongarije. Kort na haar huwelijk werd haar echtgenoot evenwel vermoord en werd Johanna weduwe, maar bracht wel nog zijn zoon, Karel Martel (1345-1348), ter wereld. In 1346 huwde zij met Lodewijk van Tarente (1320-1362), maar moest met hem naar de Provence vluchtten, voor Lodewijk I van Hongarije. In 1352 kon zij naar Napels terugkeren, met de steun van paus Clemens VI. Zij streed nog jaren om Sicilië, maar deed tenslotte afstand van Sicilië in 1372. Opnieuw weduwe geworden, huwde zij in 1363 met Jacob III van Aragon-Mallorca (1336-1375). Kinderloos geworden, stelde zij haar neef Karel van Durazzo aan tot haar opvolger. Na haar vierde huwelijk met Otto van Brunswijk-Grubenhagen, kwam zij echter in conflict met Karel van Durazzo , die haar tenslotte liet ombrengen.
