Jules Schmalzigaug
Van Wikipedia
Jules Schmalzigaug (1882-1917) was een Belgisch kunstschilder. Zijn familie, van Duitse afkomst, was zeer welgesteld en woonde in Antwerpen. Vanaf zijn zestiende verbleef hij veel in het buitenland. In 1905-06 maakte hij een rondreis door Italië, waarbij vooral de sfeer en het licht van Venetië een grote invloed had op zijn werk.
Terug in Antwerpen werd hij adjunct-secretaris van Kunst van Heden, actief bij de organisatie van internationale tentoonstellingen. Van 1910 tot 1912 verbleef hij vooral in Parijs. Daar zag hij in 1912 de tentoonstelling van de Italiaanse futuristen en besloot te verhuizen naar Venetië. Zijn verblijf in Italië 1912 tot 1914 werd de gelukkigste en vruchtbaarste van zijn leven. In 1914 exposeerde hij op de internationale tentoonstelling van het Futurisme in Rome. Via het futurisme evolueerde hij naar de abstracte kunst.
In 1914 keerde hij terug naar Antwerpen. Om gezondheidsredenen werd hij afgekeurd voor de militaire dienst en hij verhuisde naar Den Haag. In het door de oorlog geïsoleerde Nederland miste hij de sfeer van Venetië en het contact met de grote kunststromingen. Zijn werken haalden niet meer het niveau van zijn Italiaanse periode en werden terug figuratief. Hij geraakte gedeprimeerd en maakte op 13 mei 1917 een einde aan zijn leven.
De Britse kunstkenner Michael Palmer schrijft in zijn boek “Van Ensor tot Magritte, Belgische kunst 1880 - 1940” op blz. 182: “Schmalzigaug heeft noch in België noch elders veel erkenning gekregen. Hij behoorde niettemin tot de meest bedreven en originele moderne Belgische kunstenaars.”
Zijn werken hangen o.a. in het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten in Antwerpen, de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België in Brussel en het PMMK in Oostende.
[bewerk] Bronnen
- Phil Mertens, “Jules Schmalzigaug, 1882-1917”, Antwerpen en Brussel, 1984, 179 blz.
- Michael Palmer, “Van Ensor tot Magritte, Belgische kunst 1880 - 1940”, Brussel en Tielt, 2002, 230 blz.
