Julius Christiaan van Oven
Van Wikipedia
Julius Christiaan van Oven (Dordrecht, 17 november 1881 - Leiden, 16 maart 1963) was een Nederlands jurist en politicus.
Van Oven was een wetenschapper (rechtshistoricus) die in zijn korte ministerschap veel gezag had. Hij was 34 jaar hoogleraar Romeins recht (eerst aan de Rijksuniversiteit Groningen, daarna aan de Universiteit Leiden) en werd, met korte tussenkomst van Beel, in 1956 op 74-jarige leeftijd minister van Justitie in het kabinet-Drees III als opvolger van de overleden minister Donker. Het deed hem genoegen een wet tot stand te kunnen brengen waardoor de handelingsonbekwaamheid van de gehuwde vrouw werd opgeheven. Hij had daarvoor jarenlang gepleit. Er werd gesproken van de 'Lex-Van Oven'.
Zijn wetenschappelijke verdiensten werden erkend door zijn benoeming in 1948 tot lid van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen, (KNAW).
| Voorganger: L.J.M. Beel |
Minister van Justitie 1956 |
Opvolger: I. Samkalden |
| Voorganger: L.J.M. Beel |
Minister van Binnenlandse Zaken (a.i.) 1956 |
Opvolger: J.G. Suurhoff |
| Bronnen en referenties: |
|
De informatie op deze pagina, of een eerdere versie daarvan, is geheel of gedeeltelijk afkomstig van www.parlement.com. |
