Kentekenbewijs
Van Wikipedia
Een kentekenbewijs is de Nederlandse naamgeving van het papieren deel van het kenteken. In België wordt dit het inschrijvingsbewijs genoemd.
[bewerk] Nederland
Het Nederlands kentekenbewijs is het identificatiemiddel van een Nederlands motorvoertuig. Het kentekenbewijs bestaat nu uit twee delen.
Op het bewijs staat onder ander het kentekennummer, de persoonsgegevens, datum van toelating, voertuigomschrijving en het chassis- of framenummer.
Het overschrijvingsbewijs moet apart worden bewaard en wordt alleen gebruikt om het voertuig door te verkopen.
Sinds 1 juni 2004 worden nieuwe twee-delige kentekenbewijzen uitgegeven, een aanpassing die door Europese regels vereist is. Hiervoor bestonden kentekenbewijzen nog uit drie delen. Het eerste deel bestaat uit het voertuigbewijs (deel 1A, vroeger deel I) en het tenaamstellingsbewijs (deel 1B, vroeger deel II). Het tweede deel (vroeger deel III) is het overschrijvingsbewijs. De gegevens uit het voertuigbewijs kunnen door iedereen worden opgevraagd bij het kentekenregister van de RDW.
Vanaf 1 september 2005 bestaat er ook een kentekenplicht voor brom- en snorfietsen.
[bewerk] België
In België spreekt men van het inschrijvingsbewijs ("van motorvoertuigen"), dat dezelfde gegevens bevat als het Nederlandse kentekenbewijs, inclusief de nummerplaat. Elke auto heeft daarenboven een "gelijkvormigheidsattest", afgeleverd door de fabrikant of invoerder en dat technische conformiteit van het voertuig bevestigt aan een goedgekeurd model.
