Kerkuilen

Van Wikipedia

Kerkuilen
Kerkuil (Tyto alba)
Taxonomische indeling
Rijk: Animalia (Dieren) Stam: Chordata (Chordadieren) Klasse: Aves (Vogels) Orde: Strigiformes (Uilen)
Familie
Tytonidae Mathews, 1912

De kerkuilen (Tytonidae) vormen de kleinste van de twee families binnen de orde der uilen (Strigiformes). Het zijn middelgrote tot grote soorten met een vrij grote kop en een typisch hartvormig gezichtsmasker, 'sluier' genaamd. Kerkuilen hebben vrij lange sterke poten met krachtige stevige klauwen. De familie valt uiteen in twee onderfamilies: de Tytoninae of typische kerkuilen (sensu stricto) met o.a. de gewone kerkuil als typische soort en daarnaast de Phodilinae of bruine uilen.

Fossiele vondsten gaan terug tot het Eoceen en twee andere onderfamilies zijn enkel bekend uit fossiele gegevens, nl. de Necrobyinae en de Selenornithinae.

Kerkuilen zijn cosmopoliet en dus een familie die over de hele wereld wijd verspreid is, slechts ontbrekend in het uiterste Noorden van Noord-Amerika, de Saharawoestijn in Afrika en uitgestrekte delen van Azië. Kerkuilen komen voor in een brede waaier van verschillende biotopen, van woestijngebieden tot wouden en van gematigde breedtegraden tot meer tropische gordels. In andere talen wordt deze familie ook aangeduid als Maskeruilen ( wegens hun typische sluier), Grasuilen (sommige soorten broeden op de grond in lang gras) of Baai-uilen.

Over het merendeel van de tegenwoordig bekende soorten is echter weinig bekend wat betreft hun algemene leefwijze en voedingsgewoonten. Sommige zijn amper beschreven, of nauwelijks bestudeerd en teruggezien na hun eerste ontdekking en wetenschappelijke beschrijving, dit in tegenstelling tot de gewone kerkuil, die vrij uitvoerig opgevolgd wordt en één van de beter bestudeerde uilen ter wereld is. Doch ook bij de gewone kerkuil zijn er ondersoorten die te weinig bestudeerd worden en eventueel meer aandacht behoeven.

Een aantal soorten worden als bedreigd beschouwd, ook al door hun vrij klein verspreidingsgebied ( sommige soorten zijn endemisch). Bepaalde eilandsoorten zijn reeds uitgestorven (zoals Tyto letocarti, die enkel bekend is uit fossiele vondsten van New Caledonia). Kerkuilen zijn meestal vrij uitgesproken nachtvogels, meestal géén trekvogels en leven samen in koppels, andere leven solitair.

[bewerk] Soorten

• Familie: Kerkuilen (Tytonidae)
  • Geslacht: Tyto
    • Kerkuil - Tyto alba (Scopoli, 1769)
    • Andaman kerkuil Tyto deroepstorffi (Hume A.O. 1875)
    • Madagaskar-grasuil - Tyto soumagnei (Grandidier, 1878)
    • Sulawesi-kerkuil - Tyto rosenbergii (Schlegel, 1866)
      • T. r. rosenbergii (Schlegel, 1866)
      • T. r. pelengensis Neumann, 1939
    • Neumann kerkuil - Tyto nigrobrunnea Neumann, 1939
    • Minahassakerkuil - Tyto inexspectata (Schlegel, 1879)
    • Molukse kerkuil - Tyto sororcula (P.L. Sclater, 1883)
      • T. s. sororcula (P.L. Sclater,1883)
      • T. s. cayelli (Hartert, 1900)
    • Australische kerkuil - Tyto novaehollandiae Stephens, 1826
      • T. castanops (Gould, 1837)
      • T. novaehollandiae (Stephens, 1826)
        • T. n. novaehollandiae (Stephens, 1826)
        • T. n. villensis (Mathews, 1912)
        • T. n. galei (Mathews, 1914)
        • T. n. kimberli (Mathews, 1912)
        • T. n. calabyi (Mason, IJ, 1983)
    • New Britain kerkuil - Tyto aurantia (Salvadori,1881)
    • Zwarte kerkuil - Tyto tenebricosa (Gould, 1845)
      • T. t. tenebricosa (Gould, 1845)
      • T. t. arfaki (Schlegel, 1879)
    • Kleine zwarte kerkuil Tyto multipunctata Matthews, 1912
    • Kaapse grasuil Tyto capensis (Smith, 1834)
    • Aziatische grasuil - Tyto longimembris (Jerdon, 1839) (5 (hoofd)ondersoorten, sommige op hun beurt weer verder onderverdeeld)
      • T. l. longimembris (Jerdon, 1839)
        • T. l. walleri Glauert, 1945
        • T. l. maculosa Glauert, 1945
      • T. l. chinensis Hartert, 1929
        • T. l. melli Yen, 1933
      • T. l. pithecops (Swinhoe, 1866)
      • T. l. amauronota (Cabanis, 1872)
      • T. l. papuensis Hartert, 1929
        • T. l. baliem Ripley, 1964
    • Prigogine-uil - Tyto prigoginei Schouteden, 1952
    • Manus kerkuil - Tyto manusi Rotschild & Hartert, 1914
  • Geslacht: Phodilus
    • Bruine uil - Phodilus badius (Horsfield, 1821)

Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden in de categorie Tytonidae van Wikimedia Commons.

{{{afb_links}}}	Orden van vogels	{{{afb_rechts}}}
Struisvogels - Nandoes - Kasuarissen en emoes - Kiwi's - Stuithoenders - Pinguïns - Duikers - Futen - Buissnaveligen - Roeipotigen - Ooievaarachtigen - Eendvogels - Roofvogels - Hoendervogels - Kraanvogelachtigen - Steltloperachtigen - Zandhoenders - Duiven - Papegaaien - Koekoeksvogels - Uilen - Nachtzwaluwen - Gierzwaluwen en kolibries - Muisvogels - Trogons - Scharrelaarvogels - Spechtvogels - Zangvogels Portaal Vogels - Indeling van de vogels