Kleine langoorbuideldas
Van Wikipedia
| Kleine langoorbuideldas IUCN-status: Uitgestorven (jaren '50)[1] |
|||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
|
|||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Macrotis leucura (Thomas, 1887) |
De kleine langoorbuideldas (Macrotis leucura) is een uitgestorven buideldas uit de familie der langoorbuideldassen. Deze soort is alleen maar bekend van de zandwoestijnen van Centraal-Australië, waar hij sinds de jaren '50 van de 20e eeuw niet meer gezien is.
De bovenaknt van het lichaam was grijsbruin, de onderkant lichtgrijs. De staart wasmet lange, witte haren bedekt. De kop-romplengte bedroeg 200 tot 270 mm, de staartlengte 120 tot 170 mm, de oorlengte zo'n 63 mm en het gewicht 300 tot 435 g.
De kleine langoorbuideldas was 's nachts actief; overdag sliep het dier in een diep hol in een zandduin, waarvan de ingang met zand bedekt werd als het dier binnen was. Deze soort was deels carnivoor.
| {{{afb_links}}} | Soorten van langoorbuideldassen (Macrotis) | {{{afb_rechts}}} |
|---|---|---|
|
Grote langoorbuideldas (Macrotis lagotis) - Kleine langoorbuideldas (Macrotis leucura; uitgestorven) |
[bewerk] Literatuur
- Groves, C.P. 2005. Order Peramelemorphia. Pp. 38-42 in Wilson, D.E. & Reeder, D.M. (eds.). Mammal Species of the World: A taxonomic and geographic reference. 3rd ed. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, Vol. 1: pp. i-xxxv+1-743; Vol. 2: pp. i-xvii+745-2142. ISBN 0 8018 8221 4
- Menkhorst, P. & Knight, F. 2001. A Field Guide to the Mammals of Australia. South Melbourne: Oxford University Press, x+269 pp. ISBN 0 19 550870 X
