Laryngoscoop
Van Wikipedia
Een laryngoscoop is een medisch instrument dat wordt gebruikt voor het inspecteren van het strottenhoofd, de larynx.
Een laryngoscoop bestaat uit een handvat met batterijen of oplaadbare accu's en een afneembaar blad, de spatel. De laryngoscoopspatels bestaan uit verschillende modellen met ieder weer verschillende formaten.
De eerste laryngoscopen waren voorzien van een lampje dat dicht bij het uiteinde van de spatel was gemonteerd. De elektrische verbinding tussen handvat en lampje wordt gevormd door een draadje dat door de spatel of een metalen buisje aan de buitenzijde daarvan wordt gevoerd. Deze methode wordt nog steeds toegepast ondanks de bezwaren: de warmte die het lampje ontwikkelt en de kans op elektrische storingen. De tweede methode is het plaatsen van het lampje boven in het handvat en het licht via een bundel glasvezels te geleiden naar het uiteinde van de spatel. Dit zijn 'koudlicht'- of 'fiber-optiek' laryngoscopen - dikwijls aangeduid met FO - genoemd. De spatels worden via een genormaliseerd kliksysteem op het handvat bevestigd. Zodra de spatel in positie wordt gebracht gaat het lampje branden.
De verbinding van de spatels met de handvatten zijn gestandaardiseerd; spatels van alle fabrikaten passen op handvatten van alle fabrikaten, mits de systemen gelijk zijn, dus FO spatels op alle FO handvatten, conventionele spatels op alle conventionele handvatten. Dit is gedaan om in noodsituaties (reanimatie enz.) niet belemmerd te worden door fabrikaatverschillen. Wanneer de laryngoscoop in situ is kan de anesthesioloog de patiënt b.v. intuberen, zonder het instrument van zijn plaats te nemen.
De spatelvormen zijn: Macintosh, gebogen model, in lengten van ca 70 tot ca 160 mm en Miller, recht, in lengten van ca 70 tot 160 mm.
