Magnus III van Noorwegen
Van Wikipedia
| 1073 - 1103 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Koning van Noorwegen | ||||||
|
||||||
|
Magnus III (1073-1103), bijgenaamd Magnus Berrføtt of Magnus Barfot (Magnus Barrevoets), was koning van Noorwegen van 1093 tot 1103 en koning van het eiland Man van 1099 tot 1102.
Het is niet duidelijk waarom hij de bijnaam "barrevoets" kreeg. Volgens één theorie kreeg hij de naam omdat hij graag Schotse kleding droeg, waarbij de benen ontbloot waren (de voorloper van de kilt). Volgens een andere theorie was het omdat hij graag op blote voeten liep, in de Ierse stijl.
Magnus was een onechte zoon van koning Olaf III van Noorwegen en zijn maîtresse Tora Jonsdatter. Hij komt op de troon na de zoon van zijn vader in 1093. Håkon Magnusson Toresfostre, een zoon van koning Harald II (en dus neef van Magnus), maakt echter ook aanspraak op de troon en eist dat Magnus de troon met hem zou delen. Håkon komt in opstand tegen Magnus maar het komt niet tot een gevecht, want Håkon wordt ziek en sterft kort daarna. De resterende rebellen worden achtervolgd en opgehangen door Magnus.
De oorlogszuchtige Magnus had grootse plannen om een Noors imperium te bouwen rond de Ierse Zee. In 1098 verovert hij de Orkney-eilanden, de Hebriden en het eiland Man. In 1099 keert Magnus terug naar Noorwegen, om er in 1102 weer op uit te trekken, ditmaal om Ierland te veroveren. Hij neemt Dublin in en verovert het omliggende gebied, maar als hij in lente van 1103 het land in trekt om ook het de rest van Ierland te veroveren wordt hij in een valstrik gelokt en valt op het slachtveld nabij Downpatrick.
Magnus trouwde met Margret Ingedatter, de dochter van de Zweedse koning Inge I, in 1101, na vrede te hebben gesloten met de Zweedse koning en de Deense koning Erik I. Geen van hun kinderen overleefde echter om Magnus op te volgen. Magnus kreeg wel een aantal onechte kinderen. Zijn zonen Olaf Magnusson, Øystein I van Noorwegen en Sigurd I van Noorwegen volgde hem op als koning van Noorwegen. Ook de latere koning Harald IV beweerde dat hij een zoon van Magnus was en daarom recht op de troon had.
Na de dood van Magnus begon een lange periode van burgeroorlog in Noorwegen, waarin verschillende nakomelingen van Magnus vochten om de troon. Deze periode van burgeroorlog zou tot 1240 doorwoeden.
