Meten van de lichtsnelheid
Van Wikipedia
Voor het meten van de lichtsnelheid zijn er verschillende methoden.
[bewerk] Astronomische methoden
De oudste bepaling van de lichtsnelheid werd gedaan door Ole Rømer. Rømer ontdekte dat het tijdstip dat een eclips van Io (een maan van Jupiter) werd verwacht steeds later werd naarmate Jupiter verder weg stond en weer "correcter" werd als Jupiter weer dichter bij de Aarde stond. Hij verklaarde dit door een eindige lichtsnelheid. Romer zag dat het licht er 22 minuten over deed om 2 keer de afstand van de aarde tot de zon te overbruggen: hij zag de maan Io namelijk 22 minuten later uit de schaduw komen als de aarde het verst van Jupiter weg stond
Christiaan Huygens combineerde dit met het gegeven dat de afstand van de aarde tot de zon (1 astronomische eenheid (AE)) op 140 miljoen kilometer werd geschat. Hij concludeerde zo dat de lichtsnelheid 220 miljoen kilometer per seconde was. De lichtsnelheid met deze methode wordt ook wel uitgedrukt in aantal seconden per astronomische eenheid (AE). Huygens kwam uit op 660 seconden. De werkelijke snelheid is 499 sec per AE.
Jean-Baptiste Joseph Delambre, bepaalde in 1817 aan de hand van tabellen met eclipsen van de manen van Saturnus, de lichtsnelheid op 493,2 sec per AE. Weer wat later bepaalde Sergej von Glazenap de snelheid tussen 496 en 501 sec per AE.
[bewerk] Mechanische methoden
Hippolyte Louis Fizeau liet in 1849 een lichtstraal tussen de tanden van een tandwiel doorschijnen. Een op een afstand van 8 km geplaatste spiegel weerkaatste de lichtstraal terug door dezelfde opening. Het tandwiel bestond uit meer dan honderd tanden en roteerde met een snelheid van ruim honderd omwentelingen per seconde. Fizeau kon de snelheid van draaien van het wiel variëren. Zo kon hij de snelheid van draaien zodanig instellen dat het licht net niet meer door hetzelfde gat viel.
Omdat de afstand die het licht had afgelegd bekend was (16 km) en de snelheid van draaien van het tandwiel eveneens bekend was kon hij de snelheid van het licht bepalen op 313.000 km/sec.
Omdat dit een mechanische manier van de lichtsnelheid meten was, was er ook een bepaalde mate van onnauwkeurigheid. Zo moest exact bepaald worden wat de afstand was die de lichtstraal had afgelegd, evenals de exacte omwentelingssnelheid van het tandwiel.
Leon Foucault maakte in 1862 in plaats van een tandwiel gebruik van een roterende spiegel. Hij liet het licht op deze spiegel vallen en door de hoek te meten waarmee het door deze spiegel werd weerkaatst kon hij de lichtsnelheid nauwkeuriger bepalen dan Fizeau. Hij bepaalde de lichtsnelheid op 298.000 km/sec. De onnauwkeurigheid bedroeg plus of min 500 km/sec.
