Natascha Kampusch
Van Wikipedia
Natascha Kampusch (Wenen, 17 februari 1988) is een Oostenrijkse vrouw die in 1998 is ontvoerd en acht jaar lang (van 1998 tot 2006) in de plaats Strasshof an der Nordbahn door Wolfgang Priklopil gevangen is gehouden. Pas op 23 augustus 2006 wist ze te ontsnappen.
Inhoud |
[bewerk] Ontvoering
Terwijl zij onderweg was naar school verdween zij op 2 maart 1998. Er werd eerst vermoed dat er een link kon zijn met een ruzie met haar moeder die zij kort daarvoor had, maar verschillende getuigen zagen haar in een wit busje stappen. Een grote zoekactie volgde. De dader werd, net als andere bezitters van een wit busje, ook bezocht door de politie als onderdeel van de massale zoektocht, maar hij had een alibi.
[bewerk] Ontsnapping
Op 23 augustus 2006 kreeg Natascha van Priklopil de opdracht zijn auto te stofzuigen. Terwijl Kampusch hiermee bezig was kreeg Priklopil om 12:53 uur een telefoontje dat 4 minuten en 16 seconden zou duren. Om zichzelf verstaanbaar te kunnen maken, boven het geluid van de stofzuiger uit, liep hij enkele meters bij de auto vandaan. De beller verklaarde later dat Priklopil zeer rustig sprak, kennelijk zonder te merken wat er achter hem gebeurde. Kampusch maakte gebruik van deze onoplettendheid van Priklopil door de tuin uit te rennen. Na 60 meter sprak ze een passant aan, die niet reageerde. Vervolgens rende ze nog 60 meter verder, naar het huis van een buurvrouw. Die begon te klagen dat Kampusch over het gazon liep en liet haar niet binnen, maar belde om 12:59 wel de politie, die om 13:04 arriveerde.
De ontvoerder, Priklopil, pleegde acht uur na de ontsnapping zelfmoord door voor een trein in Leopoldstadt te springen. Hij werd op 8 september 2006 begraven op een onbekende plaats, niet ver van Wenen. Er waren negen mensen bij de teraardebestelling aanwezig. Zijn moeder, een kennis en 7 agenten. Op het graf staat een valse naam, om vernieling te voorkomen.
[bewerk] Nasleep
Oostenrijkse politiepsychologen dachten aanvankelijk dat Kampusch aan het Stockholmsyndroom lijdt. Dit omdat ze aangaf in de acht jaar niets gemist te hebben. Ze had haar basisbehoeften en was niet in de gelegenheid gekomen om verkeerde dingen te doen, zei ze. Ze was niet boos op haar ontvoerder. In het interview bleek het verhaal toch genuanceerder te zijn. Ze zei daarin wel, dat ze moeite had met zijn zelfmoord.
Kampusch werd op 6 september 2006 geïnterviewd door de Oostenrijkse publieke omroep ORF. Een dag later werd het interview over de hele wereld uitgezonden, onder meer door SBS6 in Nederland en VRT in Vlaanderen. Daarbij was zij in tegenstelling tot eerdere berichten toch herkenbaar in beeld gebracht, alleen waren haar haren bedekt. Volgens de mediacoördinator van de ORF, Dietmar Ecker heeft de ORF niets betaald voor het interview. Dit in tegenstelling tot de Oostenrijkse kranten News en Kronen Zeitung, die Kampusch ook interviewden. Hoeveel geld die kranten daarvoor betaald hebben, is niet bekendgemaakt. De opbrengst loopt in de miljoenen. Zij wil dit bedrag besteden aan huisvesting en opleiding.
Opvallend aan Kampusch tijdens het interview was haar sterke karakter en zeer volwassen taalgebruik. Ook liet zij tijdens het gesprek geen enkele traan. Wel had ze soms duidelijk moeite met het houden van haar verhaal. Ze had acht jaar lang volgehouden te denken aan ontsnapping, totdat deze mogelijkheid zich op 23 augustus 2006 eindelijk voordeed. Na het TV optreden werd bekend dat Kampusch in het voorjaar van 2006 met Priklopil op wintersportvakantie was geweest. Ook toen zag ze geen gelegenheid te ontsnappen, verklaarde ze.
Begin 2007 werd bekend, dat Natascha een paar keer bijna was verhongerd. In een tv-documentaire zei ze dat ze heel onregelmatig te eten kreeg. Toen ze vorig jaar als 18-jarige vrijkwam, woog ze 42 kilo, evenveel als toen ze als 10-jarige werd ontvoerd. Ze vreesde dan ook dat Priklopil iets zou overkomen en ze alleen opgesloten zou blijven, omdat ze er nooit alleen uit had kunnen komen, en niemand haar achter een betonnen muur zou zoeken.
Verder zei Kampusch dat ze zich na vier maanden nog niet echt vrij voelt, onder meer doordat mensen in haar omgeving nooit echt ontspannen zijn.
