Nimrod
Van Wikipedia
Nimrod was volgens de bijbel een groot machthebber uit de tijd kort na de zondvloed.
Nimrod was volgens het eerste boek Genesis een zoon van Kush. Hij was de eerste "machthebber" en een groot jager. Hij heerste over de steden Babel, Erek, Akkad en Kalne, in het land Sinear. Hiervandaan moet hij naar Assur getrokken zijn en hij bouwde de steden Nineve, Rechobot-ir, Kalah en Resen. Volgens de traditie was hij de eerste en enige persoon tot nu toe die de gehele mensheid verenigde, tegen de wil van God in, in een wereldomvattend rijk: het wereldrijk van Babel. Als symbool daarvan ondernam Nimrod ook de bouw van de toren van Babel. Dit rijk kwam ten einde toen God de ene taal van de mensheid teniet deed: de spraakverwarring.
Waarschijnlijk is de 'bijbelse' Nimrod gebaseerd op de historische Assyrische koning Nimrod. Deze breidde het eerste Assyrische rijk uit tot een gebied dat zich uitstrekte van het Zagrosgebergte tot aan de Middellandse Zee. In 1760 v. Chr. werd dit gebied voor korte tijd ingelijfd bij het Babylonische rijk.
Hoewel de bijbelse persoon Nimrod op zich een leider was, is de term Nimrod in het Engels ook een scheldnaam voor iemand die zich dom gedraagt. Ook de Turkse vertaling nemrut wordt als belediging gebruikt, als men iemand te onredelijk, egoistisch en onderdrukkend vindt. Mogelijk ligt de verklaring hiervan in het feit dat de Bijbelse Nimrod een dominante veroveraar was.