Oppositie (schaken)
Van Wikipedia
De oppositie is een positie in het schaakspel, waarbij de twee koningen nabij elkaar staan. De oppositie kan in het eindspel doorslaggevend zijn voor de promotie van een pion. Als twee koningen tegenover elkaar staan, dan moet degene die aan zet is opzij gaan.
- Het eerste diagram geeft een stelling waar de oppositie doorslaggevend is. Als in dit diagram alle stukken een veld hoger staan, dan is de stelling altijd gewonnen voor wit. In dat geval is het bezit van de oppositie niet van belang. De stelling waarbij de pion naast de witte koning staat i.p.v. achter de koning is altijd remise, ongeacht de oppositie. In het eerste diagram verliest zwart aan zet: op 1...Ka7 volgt 2.Kc6, waarna de pion promoveert. Als wit aan zet is, dan is het remise: na 1.Ka5 neemt zwart weer oppositie met 1...Ka7, wit kan er nog steeds niet langs met zijn koning.
- Het tweede diagram geeft een stelling waarbij een schuine en een verre oppositie optreed. Zwart aan zet verliest als volgt: 1. ... Ke6 2. c5 Kd7 3. c6+! Wit heeft een gedekte vrijpion gekregen. Deze pion gaat promoveren. Merk op dat 3. cxb6 Kc8 een remise stelling oplevert. Het is echter remise als wit aan zet is: 1. Ke4 Ke6 2. Kf4 Kd6! Zwart kan niet Kf6 spelen, omdat dan de koning buiten het vierkant van de pion op b5 komt (2. ... Kf6? 3. c5!). De zwarte koning verruilt daarom de rechte oppositie voor de schuine oppositie. Wit kan nog een lastige zet proberen: 3. Ke3. Zwart kan nu niet de rechte oppositie nemen: 3. ... Ke5? 4. Kd3 Kd6 5. Kd4, wit heeft de oppositie overgenomen en staat op winst. Daarom neemt zwart de verre oppositie: 3. ... Ke7 (of 3. ... Kd7). Wit kan nu niet verder komen: 4. Kd4 Kd6, de uitgangsstelling is herhaalt.
1. Basisstelling oppositie. W =; Z +-. |
2. Schuine en verre oppositie. W =; Z +-. |
Zie ook: schaken
