Oriëntering
Van Wikipedia
Oriëntering of oriëntatie is het richten van een gebouw op een bepaald punt dat in kosmisch of religieus opzicht belangrijk wordt gevonden. Meestal vindt de oriëntatie plaats op het oosten, als punt van opgang op het oosten. Oriëntatie kan plaats vinden op basis van verschillende redenen: de opkomst van de zon of van bepaalde sterren (dit vooral bij de Egyptenaren, bijvoorbeeld op Sirius) of op basis van een heiligdom (bij de Islam op de Ka'aba in Mekka). Een voorbeeld van oriëntering is het stratennet van Peking dat in oude tijden op het oosten gericht was op het punt van zonsopgang van de winterzonnewende. Een ander voorbeeld zijn graven, die waarbij de overledenen of met het hoofd richting het westen of richting het oosten werden geplaatst.
Bij het Christendom is de oriëntatie op het oosten bij het gebed. Vanaf de derde eeuw is deze gewoonte gebaseerd op bijbels-symbolische gronden:Christus als Licht der wereld en de Zon der gerechtigheid (vergelijk Mal. 4:2, Luc. 1:78 en Joh. 8:12)) en de verwachting van de wederkomst van Christus uit het oosten (Matt. 24:27 en Openb. 7:2). Vandaar dat het koor meestal op het oosten is gericht, omdat dit het deel van de kerk is waar de de eucharistie, het belangrijkste onderdeel van de roomse eredienst, wordt gehouden. Voor de 12e eeuw is overigens op basis van dezelfde gedachte ook het omgekeerde gebeurt: het koor in het westen en de ingang in het oosten (zie bijvoorbeeld Sint-Jan van Lateranen). Wat tot effect had dat bij sommige gebeden iedereen de rug keerde naar de priester en richtig het oosten bad, richting de ingang. De reformatie heeft het principe van oriëntering overigens niet aanvaard.
Andere voorbeelden van oriëntering zijn te vinden bij het Jodendom (het richten van synagoge op de heilige stad Jeruzalem) en bij de Islam (het richten van de moskeeën op de Heilige stad Mekka (en bij het begin van de Islam op Jeruzalem)).
