Pieter Paulus
Van Wikipedia
Pieter Paulus (Axel, 9 april 1754 – 's-Gravenhage, 17 maart 1796) was een Nederlands jurist en politicus.
[bewerk] Leven
Hij stamde uit een geslacht van uitgeweken Hugenoten en werd geboren te Axel, waar zijn vader burgemeester was. Na enig onderwijs in 's-Hertogenbosch ontving hij zijn opleiding van de Vlissingse rector Van Cruysselenbergen en werd in 1770 student te Utrecht. In 1774 werd hij student te Leiden en hij promoveerde daar op 12 december 1775. Hij vestigde zich in Den Haag, maar kon wegens zijn staatkundige gevoelens niet aan een ambt geraken. Door een rijk huwelijk kon hij ook de bekende buitenplaats Pasgeld nabij Delft bewonen.
In 1784 voegde hij zich bij de Patriotten, werd daardoor als advocaat voor fiscale zaken door de Staten van Holland in dienst genomen onder de titel van landsavocaat; in april 1785 werd hij advocaat-fiscaal bij de admiraliteit van de Maas, en twee jaar later afgezet. In 1795 was hij een van de voornaamste mannen van de omwenteling en in het volgende jaar werd hij benoemd tot voorzitter van de Nationale Vergadering.
[bewerk] Werk
- Het nut der stadhouderlijke regeering aangetoond (1773)
- Verklaring van de Unie van Utrecht (4 dln., 1775–1779)
| Bronnen: |
|
Dit artikel is geheel of gedeeltelijk gebaseerd op een artikel uit het Biographisch woordenboek der Noord- en Zuidnederlandsche letterkunde van F. Jos. van den Branden en J.G. Frederiks uit 1888-1891, dat vanwege zijn ouderdom vrij is van auteursrechten. |
