Pieter de Grebber
Van Wikipedia
Pieter de Grebber (Haarlem, ca. 1600 - Haarlem, 1652 of 1653) was een Nederlands kunstschilder.
Inhoud |
[bewerk] Leven
Pieter de Grebber was de zoon van een schilder en borduurwerker. Hij zou hebben geleerd bij zijn vader en bij Hendrick Goltzius. In 1618 gingen vader en zoon naar Antwerpen en onderhandelden met Peter Paul Rubens over de ruil van zijn schilderij Daniel in de Leeuwenkuil. Het is vervolgens door de Engelse ambassadeur in de Republiek, Sir Dudley Carleton, overhandigd aan koning Charles I.
Pieter de Grebber stamde uit een katholieke en kunstzinnige familie. Hij was bevriend met de priester en musicoloog Jan Albertsz. Ban. Hij was ongehuwd en woonde van 1634 tot zijn dood op het Haarlemse begijnhof. Hij had twee broers die schilderden. Ook zijn zuster Maria, de schoonmoeder van Gabriel Metsu stond bekend als schilderes.
Pieter de Grebber kreeg belangrijke opdrachten in Haarlem, maar ook van stadhouder Frederik Hendrik. Zo werkte hij mee aan de decoratie van paleis Honselaarsdijk bij Naaldwijk en van Paleis Noordeinde en Huis ten Bosch in Den Haag. Hij schilderde altaarstukken voor kerken in Vlaanderen en schuilkerken in de Republiek. Wellicht was hij ook voor Deense opdrachtgevers werkzaam.
De Haarlemse componist Cornelis Padbrué zette een gedicht van Pieter de Grebber op muziek.
[bewerk] Werk
Behalve historiestukken schilderde Pieter de Grebber ook een aantal portretten; verder heeft hij vele tekeningen en een paar etsen nagelaten. Vanuit verschillende invloeden, zoals het Utrechtse caravaggisme, Rubens en ook Rembrandt, kwam hij tot een persoonlijke stijl. Hij was, samen met Salomon de Bray, de wegbereider van het Haarlemse classicisme, dat in zijn werken een eerste hoogtepunt vindt. Zijn schilderijen worden gekenmerkt door een overzichtelijke helderheid en een palet van lichte tinten.
In 1649 schreef De Grebber een traktaat met de veelzeggende titel Regulen welcke by een goet Schilder en Teyckenaar geobserveert en achtervolght moeten werden. Hierin stonden elf regels opgesomd waaraan de ware classicistische schilder zich diende te hoeden. Hoewel de Classicisten zworen bij zulke regels, werden deze niet altijd even strak nageleefd.
[bewerk] Bron
Bijlage Vrij Nederland, september 1999 (gratis verkrijgbaar in museum Boijmans Van Beuningen gedurende de tentoonstelling Hollands Classicisme - het andere gezicht van de Gouden Eeuw).
