Poorters van Venetië
Van Wikipedia
De vereniging Poorters van Venetië heeft ten doel het inzamelen van gelden voor het helpen realiseren van de doelstelling van de Stichting Nederlands Venetië Comité, te weten het stimuleren en coördineren van activiteiten die leiden tot het uitvoeren van projecten in Venetië, in het bijzonder met betrekking tot het behoud van objecten van culturele en/of kunsthistorische waarde.
In november 1966 werden Florence en Venetië geteisterd door ongekende overstromingen, die veel schade toebrachten aan de talloze, unieke kunstschatten. UNESCO deed een dringend beroep aan de lidstaten om particuliere comités op te richten, die een bijdrage zouden kunnen leveren aan de hoogst noodzakelijke restauraties van de beschadigde kunstwerken.
Vele landen reageerden enthousiast, zo ook Nederland, waar de vereniging de Poorters van Venetië werd opgericht, een onderdeel van de Stichting Nederlands Venetië Comité. Ieder van de comités "adopteerde" een of meer objecten, en tevens werden er projecten gezamenlijk met andere landen uitgevoerd.
Vanaf het begin van de jaren 1970 richten de Poorters van Venetië zich, in nauwe samenwerking met de Venetiaanse Dienst Monumentenzorg, op het behoud van het cultureel erfgoed van Venetië, met name op de (dogen)kerk San Zaccaria. Een aantal restauraties is reeds uitgevoerd:
- Het orgel van Gaetano Callido (1790) – met steun van de Europese Culturele Stichting en de Algemene Loterij Nederland (1981)
- Delen van de Renaissance voorgevel, waaronder de bas-reliëfs (1981, 1992)
- De gewelven van het plafond
- Drie triptieken van Antonio Vivarini in de San Tarasio kapel van de kerk (1983)
- Drie schilderijen van Antonio Vassilacchi (1984)
- Het gevelbeeld van Alessandro Vittoria
- Een Johannes de Doper beeldje op een van de wijwaterbekkens (1987)
- Een deel van de marmeren vloer van de kerk alsmede de grafplaten (1989)
- Het toegangsportaal tot de San Atanasio kapel (1989)
- Een 15de eeuws houten Christusbeeld (1994)
- Fresco’s van de Florentijnse renaissanceschilder Andrea del Castagno (1995, 1996)
- De lunetta van een Venetiaans-Gotisch toegangspoortje tot de Campo San Zaccaria, toegeschreven aan een beeldhouwer uit de familie Bon (1986)
- Twee houten beelden van San Zaccaria en San Benedetto (1996)
Verder nog: de muren en het plafond van de San Tarasiokapel (2000), de 15de eeuwse polyptieken van de Heilige Sabina, de maagd Maria en het lichaam van Christus in de San Tarasiokapel (1999) en fotogrammetrisch onderzoek aan de voorgevel (2000).
