Quirijn Maurits Rudolph Ver Huell
Van Wikipedia
Quirijn Maurits Rudolph Ver Huell (ook Verhuell of VerHuell; Zutphen 11 september 1787 - Arnhem 10 mei 1860) was een Nederlands militair en schrijver.
Hij ging in zeedienst en klom in Franse en later in Nederlandse dienst van rang tot rang op, had verschillende wederwaardigheden als schipbreuk, zeegevechten, enz. Onder zijn oom Carel Hendrik Ver Huell streed hij tegen de Engelsen. Quirijn Maurits Rudolph Ver Huell ontving hij kort na zijn aanstelling de Militaire Willems Orde 3de klasse, voor zijn "gehouden gedrag gedurende den veldtogt tegen de opstandelingen in de Molukken".Hij werd in 1839 directeur en commandant van de Marine in het hoofddepartement van de Maas. Van 1834 tot 1850 was hij directeur der Marine te Rotterdam. Na die tijd leefde hij ambteloos te Arnhem, waar hij op 10 mei 1860 overleed.
Hij schreef: Mijne herinneringen aan eene reis naar Oost-Indië (2 dln, Rott. 1836); De leidsman op het pad der eer (Rotterd. 1840); Mijn eerste zeereizen (Rotterd. 1842); Handboek voor liefhebbers en verzamelaars van vlinders (Rott. 1842); Het leven en karakter van Carel Hendrik graaf Ver Huell. Uit nagelaten aanteekeningen en andere autentieke stukken beschreven (2 dln, Amst. 1874). Verder schreef hij nog enige stukken in het Album der Natuur, het Tijdschrift aan het zeewezen gewijd, enz.
Hij was de vader van Alexander Ver Huell.
| Bronnen: |
|
Dit artikel is geheel of gedeeltelijk gebaseerd op een artikel uit het Biographisch woordenboek der Noord- en Zuidnederlandsche letterkunde van F. Jos. van den Branden en J.G. Frederiks uit 1888-1891, dat vanwege zijn ouderdom vrij is van auteursrechten. |
