Ron Zwerver
Van Wikipedia
Ronald Ferdinand (Ron) Zwerver (Amsterdam, 6 juni 1967) is voormalig Nederlands volleybalinternational, waarschijnlijk de beste en degene die bepalend is geweest voor de Olympische gouden medaille in Atlanta, 1996.
Inhoud |
[bewerk] Carrière
[bewerk] Jeugd
Al op zevenjarige leeftijd ging hij volleyballen bij de Amsterdamse club Rangers. Hij speelde steeds een leeftijdsklasse hoger. Hij heeft nog een jaar gevoetbald (bij DCG, een goede kopper) en ook nog honkbal geprobeerd. Zijn vader schrikt eerst van zijn plan om CIOS te gaan doen: slechts één op de vijf afgestudeerden werkt uiteindelijk in de sport. Waarom niet boekhouder worden? Uiteindelijk kwam hij terecht bij het ambitieuze Brother Martinus in Amstelveen. Daar debuteerde hij op zijn zeventiende in het eerste.
[bewerk] Bankras
In december 1983 kwam Arie Selinger, toen coach van het Amerikaanse vrouwenteam dat naar de Spelen in Los Angeles zou gaan, voor een lezing in het Crest Hotel in Amsterdam. Selinger bracht een adembenemende visie over over techniek, winnen, ambitie. De lezing duurde tot diep in de nacht, en de gehele gevestigde plus aankomende Nederlandse volleybalwereld was present, en zou er gevolgen aan verbinden. Op 8 november 1985 treedt Selinger in dienst van de Nederlandse Volleybalbond om te beginnen aan een ambitieus plan: een medaille in 1992. Nog later, in mei 1987, is het Bankrasmodel geboren: de nationale selectie speelt niet meer in de competitie, maar traint uitsluitend voor interlands, in sporthal Bankras te Amstelveen. Doel: Barcelona, 1992.
[bewerk] Met de afvallers toch naar Barcelona
Een jaar voordat het team afreist naar Barcelona, zijn er mensen die afhaken van 'Bankras' en in het buitenland veel geld gaan verdienen. De eerste is coach Selinger zelf, die naar Japan gaat om voor een bedrijfsteam te gaan werken. Wat later vertrekken ook enkele spelers naar Italië. Dit geeft een vertrouwensbreuk tussen de blijvers en de vertrekkers (waaronder Zwerver): de Bankras-afspraak is verbroken. Zwerver blijft met de gedachte: na Barcelona verdien ik het grote geld toch wel. Uiteindelijk kiest de trainer in 1992 compromisloos voor de beste spelers, ook als die een afspraak gebroken heeft. In Barcelona schakelt Nederland wel aartsrivaal Italië uit (leuk voor de Nederlanders die in Italië gaan spelen, Zwerver gaat naar Treviso), maar verliest de finale van Brazilië. Meteen na dit verlies roept Selinger, die tijdelijk teruggekomen is, de spelers bij elkaar op het veld: "Dan winnen we toch goud in Atlanta".
[bewerk] Atlanta
De vier jaar voorbereiding gaan niet van een leien dakje. Uiteindelijk wordt Joop Alberda coach. In het voorjaar van 1996, tijdens het World League toernooi dat Nederland naar Ahoy' heeft gehaald, werd Italië verslagen, een goede opsteker voor de ploeg.
In het Omni Coliseum van Atlanta speelt Nederland in de finale tegen Italië. In een zinderende vijfsetter krijgt eerst Nederland een matchpoint, later Italië, en uiteindelijk zal Ron Zwerver het tweede Nederlandse matchpoint maken: "Ik dacht; dat kon wel eens goud zijn".
De wedstrijd, op de laatste dag van de Spelen, wordt in de VS niet rechtstreeks uitgezonden. Maar in Nederland geldt de uitzending als één van de hoogtepunten in sportprogramma's van de eeuw.
| {{{afb_links}}} | Lid van Nederlands Olympisch volleybalteam |  |
{{{afb_groot}}} |
|---|---|---|---|
|
Edwin Benne - Peter Blangé - Ron Boudrie - Marco Brouwers - Teun Buijs - Rob Grabert - Pieter Jan Leeuwerink - Jan Posthuma - Avital Selinger - Martin Teffer - Ronald Zoodsma - Ron Zwerver Edwin Benne - Peter Blangé - Ronald Boudrie - Henk-Jan Held - Marko Klok - Jan Posthuma - Avital Selinger - Martin Teffer - Martin van der Horst - Olof van der Meulen - Ronald Zoodsma - Ron Zwerver Peter Blangé - Rob Grabert - Guido Görtzen - Henk-Jan Held - Misha Latuhihin - Jan Posthuma - Brecht Rodenburg - Richard Schuil - Bas van de Goor - Mike van de Goor - Olof van der Meulen - Ron Zwerver |
|||
| {{{afb_links}}} | Zie ook: | {{{afb_rechts}}} | {{{afb_groot}}} |
|---|---|---|---|
|
|
