Roque Saint-Christophe

Van Wikipedia

La Roque Saint-Christophe is een grote rots met rotswoning aan de rivier de Vézère, gelegen vlakbij le Mousier in de Dordogne, aan de D 706 vanaf Les Eyzies de Tayac, voorbij Tursac in de Dordogne in Aquitanië, Frankrijk.

De holen werden bewoond vanaf de prehistorie in het Laat-Paleolithicum. Er is een woning met keuken uit het jaar 1000 gereconstrueerd en een middeleeuws bouwwerf.

Er is een mooi uitzicht over het rivierdal.

De klif is een kilometer lang en troont op ongeveer honderd meter hoogte boven de weg en de rivier Vézère. De rots heeft vijf terrassen die enerzijds ontstaan zijn door de erosie van het rivierwater 60 miljoen jaar geleden en anderzijds en vooral door de inwerking van de vorst op het kalksteen tijdens de ijsperioden van het quartaire tijdperk.

La Roque Saint Christophe staat op de werelderfgoedlijst van UNESCO.

[bewerk] Geschiedenis

Dit is een hele grote rotswoning uit de Moustériense periode. Er zijn sporen dat er 55.000 jaar geleden al mensen woonden. Er is een skelet ontdekt van een Neanderthaler dat ongeveer 40.000 jaar oud is.

De rots heeft in het Neolithicum in de 25e eeuw voor ons tijdperk dienst gedaan als schuilplaats. Ook tussen de 17e en de 9e eeuw en in de 8e voor Christus in het IJzertijdperk leefden er mensen.

Ook zijn er overblijfselen uit het Gallo-Romeinse tijdperk uit de eerste eeuw van onze jaartelling.

In 976 is de eerste op schrift gestelde geschiedenis als bisschop Frotaire van Périgueux besluit een vestig te bouwen om de in de omgeving wonende bevolking te beschermen tegen de invasies van de Noormannen.

Tijdens de Honderdjarige Oorlog (1337-1453) deed de vesting dienst als vestingstad tegen de Engelsen. In de XVIe eeuw werd de stad en de vesting bezet door de Protestanten.

In 1588 beveelt de katholieke Franse koning (Hendrik II) hun uitzetting en de volledige vernietiging van de constructies en de vestingwerken.