Sidderaal
Van Wikipedia
| Sidderaal | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
|||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
|
|||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Electrophorus electricus Linnaeus, 1766 |
De sidderaal (Electrophorus electricus) is een zoetwatervis die voorkomt in Zuid-Amerika en net als bepaalde andere vissoorten beschikt over de eigenschap stroomstoten af te kunnen geven. De sidderaal gebruikt deze stroomstoten, die om de 20-50 seconden opgewekt worden wanneer hij zich beweegt, om zijn weg te vinden in het donkere water.
Volwassen dieren (met een lengte tot 2 meter) kunnen spanningen genereren tot 500 volt bij een stroom van 1 ampere (500 watt). Eén van deze schokken zou nog door een volwassen mens te overleven zijn maar een aantal schokken achter elkaar heeft zeker de dood tot gevolg.
Deze spanning wordt opgewekt tot een lading gestapelde elektrische cellen, een soort natuurlijke batterij. Deze cellen produceren elk 0.15 V door kalium- en natriumionen te pompen. Een sidderaal heeft duizenden van deze cellen gestapeld, om zo tot aan de 500V te kunnen komen. Onvolwassen sidderalen kunnen een spanning van rond de 100V genereren.
De sidderaal is te vinden zowel in de Amazone als de Orinoco rivier. Deze dieren kunnen 2,5 meter lang worden en 20 kg wegen, hoewel alen rond de 1 meter vaker te zien zijn.
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden op de pagina Electrophorus electricus op Wikimedia Commons. |
 |
Meer informatie over de taxonomie van deze groep kunt u vinden op de pagina Electrophorus electricus op WikiSpecies |
