Slag bij Mursa
Van Wikipedia
| Slag bij Mursa | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
|||||||
| Strijdende partijen | |||||||
| Romeinse Rijk | Romeinse Rijk | ||||||
| Commandanten | |||||||
| Magnentius | Constantius II | ||||||
| Troepensterkte | |||||||
| ongeveer 36.000 | ongeveer 60.000 | ||||||
| Slachtoffers | |||||||
| 24.000 | 30.000 | ||||||
De Slag bij Mursa vond plaats plaats in de nazomer van 351. In de slag vocht het Romeinse leger van Constantius II tegen de strijdkrachten van usurpator Magnentius. De slag eindigde onbeslist.
[bewerk] Achtergrond
Nadat Magnentius zich na de moord op keizer Constans tot keizer had laten uitroepen, werd hem deze positie betwist door de Constantius II de broer van de vermoorde keizer. Constantius benoemde zijn neef Gallus tot medekeizer en trok ten strijde tegen Magnentius.
Voor de slag zond Constantius zijn gezant Flavius Philippus om te onderhandelen met Magnentius. Dit overleg leverde niet veel op, maar leidde er wel toe dat één van Magnentius commandanten, Silvanus en zijn mannen overliepen naar Constantius. De dag daarop barstte de strijd los. Bij Mursa, bij de samenvloeiing van de Drage en de Donau, vond de confrontatie plaats tussen beide legers. Er werd hevig gevochten, maar de slag leverde niet een duidelijke winnaar op.
De veldslag was één van de bloedigste uit de Romeinse geschiedenis. Magnentius verloor twee-derde van zijn troepen en Constantius de helft van zijn leger. In totaal sneuvelden 54 duizend soldaten in een eeuw waarin het keizerrijk omringd werd door vele vijanden.
Na de slag trok Magnentius zich terug via Noord-Italië over de Alpen naar Gallië. Met veel moeite hield hij zich daar staande. Twee jaar later werd hij gedwongen opnieuw slag te leveren, dat was in de Slag bij Mons Seleucus.
[bewerk] Bronnen
- Eutropius
- Aurelius Victor, Liber de Caesaribus
- Zosimus
- Johannes van Antiochië
- Zonaras
