Slechthorendheid
Van Wikipedia
Je bent slechthorend (SH) als je een gehoorverlies van meer dan 20 dB(A) (=decibel) hebt. Om de mate van slechthorendheid aan te geven worden in Nederland de onderstaande definities aangehouden.
- 0 tot 20 dB verlies: goedhorend
- 20 tot 35 dB verlies: licht slechthorend
- 35 tot 70 dB verlies: gemiddeld slechthorend
- 70 tot 90 dB verlies: ernstig tot zwaar slechthorend
- vanaf 90 dB verlies: doof
Slechthorendheid kan met een hoortoestel wel enigszins gecompenseerd worden, maar een slechthorende zal zelfs met een hoortoestel nooit zo goed kunnen horen als een normaal horende persoon.
Men spreekt van doofheid als iemand zelfs met een hoortoestel een gesprek met één persoon niet kan volgen. Veel slechthorenden kunnen (zij het soms met moeite) de menselijke stem horen en verstaan. Dat betekent dat slechthorende kinderen over het algemeen beter leren spreken dan dove kinderen, omdat ze hun eigen stem kunnen horen.
Slechthorenden kunnen lang niet altijd bellen met een mobiele telefoon. Ook met een gewone telefoon (of ze nu een versterker hebben of niet) lukt dit niet altijd. Voor doven is dit in het geheel niet mogelijk.
De meeste slechthorenden kunnen geen gebarentaal en voelen zich ook niet thuis in de dovenwereld. Bij de horenden voelen ze zich vaak buitengesloten en ze hangen er dus een beetje tussenin.
Er zijn verschillende oorzaken waardoor men slechthorend (geboren) wordt. Het kan komen door ziekte (bijvoorbeeld hersenvliesontsteking of de ziekte van Ménière), ouderdom, erfelijkheid, een ongeluk, te lange blootstelling aan een te hoge geluidssterkte (gehoorschade) of een andere, onbekende, oorzaak.
