Spierreuma
Van Wikipedia
Spierreuma of polymyalgia rheumatica,afkorting PMR (ICD-10 M35.3) is een syndroom met ontstekingen aan bepaalde groepen spieren. Polymyalgie betekent zoveel als pijn in meerdere spieren, terwijl rheumatica op een op reuma gelijkend ziektebeeld wijst. De diagnose wordt na uitsluiting van andere, vaker voorkomende ziekten meestal gesteld aan de hand van symmetrische spierpijnen in schouders, heupen en bovenbenen, in combinatie met een verhoogde bloedbezinkingssnelheid (BSE). Spierreuma komt vrijwel uitsluitend voor bij mensen ouder dan 65 jaar, iets vaker bij vrouwen dan bij mannen. De precieze oorzaak van de spierpijn bij PMR is onbekend, men vermoedt dat ontstoken slagaderen (arteritis) in de spieren de pijn veroorzaken, of dat de spierpijn indirect wordt veroorzaakt door ontstoken gewrichten (artritis). Monsters van spierweefsel van PMR-patiënten vertonen geen afwijkingen.
Spierreuma is te bestrijden met Prednison, een krachtige ontstekingsremmer en immuunsuppressivum. Prednison behoort tot de corticosteroïden (bijnierschorshormonen). Vaak duurt zo'n kuur 1 jaar, meestal totdat de bloedbezinkingssnelheid (BSE) gedurende enige tijd weer normaal is. Als de spierreuma niet weg is na de kuur, zal de patiënt de rest van zijn/haar leven prednison moeten slikken, Een latente stijfheid blijft vaak aanwezig, doch hiermee is doorgaans zonder medicatie te leven. Regelmatige beweging: Wandelen, fietsen, zwemmen en eventuele therapeutische begeleiding maken een en ander draaglijk.
Er is echter ook een ander soort geneesmiddelen, zgn NSAID's (Non-Steroidal Anti-Inflammatory Drugs / Niet-hormonale ontstekingsremmers). Met name met de COX-2-remmers worden goede resultaten geboekt. Deze middelen veroorzaken minder bijwerkingen, en zijn dus minder bezwaarlijk, dan het gebruik van Prednison. Van de NSAID's wordt celecoxib, (Merknaam Celebrex, fabrikant Pfizer) veel toegepast bij PMR, met goede resultaten. Als de verschijnselen, na behandeling met Prednison en/of Celebrex, niet binnen een half jaar verdwenen zijn, kan het ziektebeeld nog enige jaren voortduren. De meeste patienten (ca. 90%) zijn echter binnen 5 jaar genezen, mbv een langzaam afbouwende medicatie.
