Staalpact
Van Wikipedia
Het Staalpact is de overeenkomst tussen nazi-Duitsland en fascistisch Italië, getekend op 22 mei 1939 door Duits minister van Buitenlandse Zaken Joachim von Ribbentrop en zijn italiaanse collega Galeazzo Ciano. Het verdrag is ook bekend als het Duits-Italiaans pact.
[bewerk] Voorgeschiedenis
Op 6 november 1937 had Italië zich aangesloten bij het Anti-Komintern Verdrag dat Duitsland en Japan sedert 25 november 1936 verbond om de ondermijnende activiteiten door de Komintern vanuit Moskou, tegen te gaan. Mussolini wilde met de toetreding tot het Anti-Komintern verdrag zijn isolement beëindigen, waarin zijn land terecht kwam na de verovering van Ethiopië en de steun aan het Franco-regime in Spanje.
[bewerk] Het pact
Het pact is afgesloten in de veronderstelling dat een oorlog tegen de Westerse democratieën over drie tot vier jaar onvermijdelijk zou zijn. De veronderstelling werd hoofdzakelijk verkondigd door Duits minister van Buitenlandse Zaken Joachim von Ribbentrop.
Het pact omschreef een alliantie tussen Italië en Duitsland bij internationale bedreigingen aan één van de leden; onmiddellijke hulp en ondersteuning aan de andere tijdens oorlog; er mocht geen wapenstilstand ondertekend worden zonder de toestemming van de andere en een samenwerking op economisch en militair vlak. Het pact was geldig voor 10 jaar.
