Theo Brouns
Van Wikipedia
Theo Brouns (1912 - 28 maart 1946), was een Vlaams politicus voor het Vlaams Nationaal Verbond (VNV) tijdens het interbellum en Wereldoorlog II. Brouns was afkomstig van Limburg en woonde te Hasselt.
Brouns werd advocaat na zijn studies Rechten en in 1940 benoemde men hem tot kabinetschef van Gérard Romsée, de toen kersverse gouverneur van Limburg. Na diens benoeming tot Staatssecretaris voor Binnenlandse Zaken en Volksgezondheid (april 1941) werd Brouns Gouwleider van de Provincie Limburg. Hij zou dit blijven tot de bevrijding in de septemberdagen van 1944.
Tijdens deze periode was Brouns getuige én één van de hoofdrolspelers van de strijd tussen het aanslagen plegend partizanenkorps en het VNV. Toen de partizanenterreur halverwege 1944 zijn tweede hoogtepunt bereikte in het Limburgse Gouw en Brouns goede vriend en Arrondissementsleider Ir. Antoon Ariën werd vermoord, besliste hij samen met de Limburgse VNV-top over te gaan tot tegenterreur, de Inzet. Deze actie werd tijdens de maanden juli en augustus 1944 uitgevoerd door vrijwilligers van de Dietsche Militie-Zwarte Brigade, die tientallen partizanen arresteerden en een vijftal doodden. Zijn beslissingen zouden later tijdens de repressie tegen hem gebruikt worden.
In plaats van -zoals partijleider Elias- te vluchten richting Duitsland, bleef Brouns in Limburg en werd gearresteerd tijdens de bevrijdingsdagen. Hij werd ter dood veroordeeld door het naoorlogse Belgische krijgsgerecht en op 28 maart 1946 terecht gesteld.
[bewerk] Bron
- BOUVEROUX, J., Terreur in oorlogstijd - Het Limburgse drama, 1984.
